Beelden van Rees

Als je iemand te logeren hebt moet je wat, naar familie, naar het dorp, mee naar mijn odin tas ophaalpunt, mee naar de tandarts, mee naar de mooie plantjes kweker, mee boodschappen doen enzovoorts. Maar een echt uitstapje, waar moet je dan heen ? Mijn vader had het vroeger altijd over een bootreis over de Rijn, niet dat dat er ooit van gekomen is. Want als er iemand niet graag van huis ging dan was het mijn vader.

Dus een uitstapje naar de Rijn leek ons een goed idee, maar waar ga je dan heen ? Emmerik is het eerste dat bij mij opkwam, maar hier werd Rees geopperd ook al was hubby G daar nog nooit geweest. Nou hoef je in Duitsland nooit bang te zijn dat er in zo'n soort plaats geen terras voorhanden is waar je lekker "Kaffee mit Kuchen" eten kunt. Dus mijn wollige moeder gevraagd of ze zin heeft om naar de Rijn te gaan en daarna op weg naar Rees. Onderweg vraagt ze waar we heengaan en waarom ook alweer, zucht. In Rees aangekomen struinen we de promenade af. Het staat er vol met leuke beelden, mijn moeder ontmoet daar haar ideale man. Haar ideale man is van brons en zit rustig op een bankje de krant te lezen. Mijn inwendige mens verlangt naar koffie, dus we verlaten de promenade en enteren het dorp. We strijken neer op het mini terrasje van een bakker, de taartpunten zijn weer even groot als altijd, de koffie is ok.

Later als we door het dorp slenteren en etalages kijken zie ik dat we een week te vroeg zijn, op 4 mei wordt er een beeldententoonstelling geopend. Niet dat je een tentoonstelling nodig hebt om in Rees beelden te zien, ik heb er zeker een stuk of negen gewoon in het wild zien staan. Zelfs een zich schaamteloos uitstrekkende luierende kikkerprins inclusief gouden bal. Oftewel Rees mag blijven en kan zo in de tripjes enveloppe.