maandag 28 juli 2014

Moeders gordijnen

Nadat ik met mijn moeder gordijnen uitgezocht had, belde ze me de dag erna en twee dagen daarna en daarna 4 dagen later nog een keer. Of we nou wel of niet gordijnen uitgezocht hadden - wel. En of ze nou wel of niet bij haar thuis kwamen meten - niet. En wanneer ze dan gebracht zouden worden - ze worden niet gebracht. Kun je nog meer vragen stellen ? Ja natuurlijk kun je nog meer vragen stellen. Wanneer zijn ze dan klaar ? Dat duurt 1 à 2 weken en dan bellen ze. Wie bellen ze dan jou of mij - ze bellen mij. En na die 3 keer bellen werd het stil.

Gordijnenhal
Mijn broer haalt vervolgens de gordijnen op, maar heeft geen tijd om ze bij onze moeder op te hangen. Nou ja, dat komt dan wel een andere keer denk ik als ik dat hoor. Op donderdag belt de gordijnenboer, er heerst verwarring, mijn moeder is daar en vraagt waar haar gordijnen blijven. Heeft u de gordijnen nou wel of niet opgehaald, want uw moeder zegt dat u ze niet opgehaald kan hebben. Ik leg uit dat mijn broer ze opgehaald heeft, maar nog geen tijd heeft gehad om ze bij haar op te hangen. Hij snapte het en riep in plat Amsterdams dat het allemaal goed zou komen. Ik wens hem in stilte succes toe.

Boos
Je denkt dat alles zijn gangetje gaat en je ontspant, je hebt een weekje een logee en je moeder is even naar de achtergrond verdwenen. Wel heb ik na overleg met mijn broer in de agenda geschreven dat ik komende week naar haar toe zal gaan. Maar ze belt, ik denk eerst dat ze dronken is omdat ze een hele dikke stem heeft, maar ze is niet dronken - ze is boos. Of we haar in de maling aan het nemen zijn ? Ik doe even een stapje terug en vraag waarom ze zo boos is. Het komt door de gordijnen, waar blijven die nou, ik zit er op te wachten, ik kan er toch niet steeds voor thuis blijven roept ze. Ik doe #ademinademuit en vertel haar dat ik nooit gezegd heb dat ze er voor thuis moest blijven. Ik preek dat of ik of B de gordijnen zouden ophangen omdat ze niet in haar eentje op een trapje mag staan. Mijn moeder sputtert dat ze vandaag iets heeft afgezegd omdat ze voor de gordijnen komen en dus thuis moest blijven. Ik vraag me af hoe ze er bij komt en ik praat en ik praat totdat ze weer rustig is.

Schone zaak
Ik denk nu "geduld is een schone zaak", maar ik besef me ook dat mijn moeders gebrek aan tijdsbesef meerdere kanten op gaat. Dat de twee weken, die ze moest wachten, haar meer leken op twee maanden of zoiets. Ze heeft een totaal gebrek aan tijdsbesef, ze weet niet welke dag het is, maar ze weet ook niet of iets lang of kort geleden is. Het is dat ik niet liegen wil, maar ik vraag me af of ik niet beter had kunnen zeggen dat ze in de gordijnenwinkel niet had kunnen kiezen. Ach het is allemaal hadden en dan nog, dan was er wel weer een ander probleem geweest.
 

Geen opmerkingen: