Kijk, ik ben er vast te blond voor en ik zal te ongeduldig zijn, maar sommige dingen kan ik simpelweg niet snappen. Waarom moeten sommige dingen in Nederland toch zo ongelooflijk lang duren, waarom ?
Initiatief
Toen het tot de huisarts doordrong dat mijn moeders vergeetachtigheid erger was dan passend bij haar leeftijd, ondernam hij stappen. Het klonk voortvarend, ze zou geïndiceerd worden en een casemanager dementie krijgen. Hij vertelde mij, die casemanager wordt dan jouw aanspreekpunt.
Ok - wist ik veel hoe die wirwar allemaal in elkaar stak. En weet ik dat nu, anderhalf jaar later ? Het enige dat ik zeker weet, is dat als je iets wilt je overal zelf achteraan moet hollen. En dat had ik niet meteen door, ik was zo moe en soms was ik alles ook zo zat dat ik geen zin had om te hollen. Maar uiteindelijk heb je daar jezelf weer mee, een vicieuze cirkel.
Manager
Na een jaar aanmodderen, forceerde mijn moeder dit proces door te vallen. De huisarts zag een opening en maakte daar gebruik van, zo schoof hij de thuiszorg bij haar naar binnen. De thuiszorg, die ze eerder nog pertinent weigerde. Voor de thuiszorg heb je een indicatie nodig en dus werd ze eindelijk geïndiceerd. En na wat heen en weer gebel kreeg ze eindelijk een casemanager dementie.
Geduld
Het is half november als ik de casemanager voor het eerst spreek, dagopvang komt ter sprake. Begin december, van een medewerker van ouderenzorg hoor ik dat de indicatie er is. Ik stuur de indicatie door naar de casemanager, mijn aanspreekpunt, de spreekwoordelijke spin in het web. Als ik half december de coördinerende wijkverpleegkundige E spreek blijken zij nog van niets te weten. Net voor Kerst krijg ik van hem een mail dat mijn moeders dagbehandeling aangekaart is en hoe ik de programma coördinator bereiken kan. Uhm, moet ik die bereiken vraag ik mezelf af. Het is nu januari en uit de laatste mailwisseling blijkt dat we nog geen stap verder zijn. Ik heb een macabere gedachte, dat mijn moeder eerder bij magere Hein op de koffie zit dan bij de dagopvang. Dan zal Hein tegen haar zeggen - ach meisje, geduld is zulk een schone zaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten