Laat ik eerlijk zijn, ik vind het steeds moeilijker worden om naar mijn moeder te gaan. Ze heeft je nodig, je rationele ik snapt dat, maar er staat van haar kant weinig waardering tegenover. Het punt is jij bent geen kind meer en zij is niet echt je moeder meer. Ze stoot je af, ze stoot je voor het hoofd, ze kwetst je en toch heeft ze je nodig. Als ik het echt niet meer trek bel ik mijn broer en zeg ik, jij moet maar weer een keer, want ik heb lucht nodig.
Lees
Ik heb nu iets voor mezelf verzonnen om het aangenamer voor mijzelf te maken, ik waardeer mezelf. Iedere keer als ik naar mijn moeder geweest ben, koop ik een boek van Sherrilyn Kenyon. Ik werk rustig het "dark hunters universe" lijstje in fictiondb af, bestellen, twee weken wachten op de postduif en dan alles van je af zetten en lekker een dag met een boek op de bank. De twee weken zijn net weer ingegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten