Slechte dag

Kijk, jij, ik en iedereen heeft wel eens een slechte dag, maar ik was gisteren bij mijn moeder en die had een slechte dag. En dat is pas erg. Kun je je er iets bij voorstellen, dat je dochter langskomt en dat je niet meer weet dat ze zou komen. Dat je beschuitjes zit weg te wolven en dat je zegt, het is heel erg met mij - ik kan niets meer onthouden. Is er eigenlijk wel iemand, die zich echt voor kan stellen hoe erg dat voor iemand is. Ik vraag het me af, ik vraag me zo vaak af wat er in de rondte gaat in dat koppie - ik heb echt geen flauw idee.

Bewust
Als ze zegt "ik kan niets meer onthouden" dan krijg je het idee dat ze zich van haar vergeetachtigheid bewust is. Zou het beter zijn als ze dat punt voorbij is en ze geen flauw idee meer heeft wie je bent ? En het werkt ook zo raar, ik weet niet of R er nog wel is en ik weet ook niet meer waar hij woont. Maar ik weet dat ze bijna iedere dag bij R op de stoep staat, hoe kan dat als je niet meer weet waar hij woont. Oftewel ze had een slechte dag.

Peper
Ze is ook sloom, nou is ze normaal gesproken ook al amper vooruit te branden, maar gister was het heel erg. De plannen, nieuwe gordijnen uitzoeken en schoenen kopen, zet ik in de koelkast voor een betere dag. In plaats daarvan zoeken we kleren uit, kleren die te klein, te groot, te vies en/of voor haar onaantrekkelijk zijn gaan in de zak. Uiteindelijk hebben we twee zakken vol en is het tijd voor een rondje kledingcontainer, glasbak, supermarkt en brievenbus. Ik zorg dat mijn moeder warmere kleren aantrekt - ja maar ik ben geboren in de ijsheiligen, ik kan heel goed tegen de kou. Ik hou haar een maillot en een warmere jurk voor en ze kleedt zich zonder morren om.

Waar
Waar zijn mijn schoenen - in de badcel. Waar zijn mijn sleutels - aan de deur. Waar is mijn portemonnee - uhm. De portemonnee ligt vast ergens in huis, maar is onvindbaar en dat is een probleem. Iets dat ze nodig heeft, maar voor haar onvindbaar is blijft haar plagen en zo komen we dus niet verder. Ik versier een andere portemonnee voor haar en zo gaan we op weg. Wat zit er in die zakken - uh wat, die vraag had ik even niet verwacht. We hebben kleren uitgezocht en dit zijn de kleren die weg mogen. Ze kijkt niet overtuigd, dikke kans dus dat ze daar binnenkort boos over is. Haar dochter gooit zo maar al haar kleren weg of iets in die richting. Als we weer naar huis lopen, zegt ze dat ze het maar koud vindt, ik plaag haar - ik dacht dat je in de ijsheiligen geboren was ?