Al twee keer eerder logeerde mijn moeder bij mij, de eerste keer was een opwelling van mij om aan haar wens te voldoen. Na een week ging zij vrolijk naar huis terwijl ik de tong op de schoenen had hangen. De tweede keer was een verplichte logeerpartij na een tuimeling, een weeklang vroeg ze mij wanneer mag ik weer naar huis. Een weeklang was mijn antwoord, als je op eigen kracht de afstand van huis naar de supermarkt kunt overbruggen. Wat moeten familieleden van patiënten vooral kunnen werd een arts, ingewijd in de duistere krochten van dementie, gevraagd - zijn antwoord: veel kunnen incasseren.
Kakel
Iets wat ik niet aankan is iemand, die als een klit aan me kleeft en vol continu steeds dezelfde liedjes zingt. Of misschien zou ik het wel aankunnen als de liedjes niet standaard een negatieve klank zouden hebben. En een groot deel van de liedjes zijn nog steeds negatief, maar nu zeg ik terwijl zij een ademteug neemt - heb je de schaapjes gezien, de veulens, de pony's, de lucht of heb je gezien hoe mooi groen alles is. Het is een bijzondere tactiek, die eerder niet werkte en nu wel.
Tom Poes
Van te voren had ik me bedacht, ma een hele week logeren, dat trekt beertje vast niet. Dus ik deed een "Tom Poes" en verzon een list. Thuis gaat mijn moeder een aantal dagen per week naar de dagopvang en waarom zou dat hier niet kunnen ? Bij het plaatselijke zorgcentrum is ook een dagopvang en ja ze hadden nog plek, alleen moest ik dan zelf proberen het budget met het zorgkantoor te regelen. Omdat ik in een hele andere regio dan mijn moeder woon krijg je een apart soort kruisbestuiving. Haar zorgkantoor plakt een deel zorg aan een instelling in een hele andere regio. Het gemak waarmee dat lukte, liet me verbijsterd achter - nu nog zien dat mijn moeder er in mee gaat . . .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten