Nu ik mijn moeder dagelijks meemaak zie ik hoe de vlag erbij hangt. In mijn ogen is dat niet zo best, een uitdrukking die mijn moeder ook bezigt als ze een eerlijke bui heeft. Het punt is dat die eerlijke buien veruit in de minderheid zijn, vaker is het ontkennen of verdraaien.
Voorbijgangers
Als we 's avonds tijdens een blokje om een mevrouw tegen komen zie ik de werking van haar façade in volle glorie. Ik woon in A, ik doe al mijn boodschappen nog zelf. Terwijl ze dat vertelt denk ik bij mezelf als ik zo vluchtig iemand tegen zou komen, die dat tegen me vertelt, zou ik daar niet aan twijfelen. Ik heb niet altijd in A gewoond hoor (waar), eerder woonde ik in D (niet waar), ik had twee broers (niet waar), mijn tante Katrien zei dan tegen mij "ga maar naar de dijk, als oom Gerrit thuiskomt kun je met hem meerijden". Dit laatste is waar in zoverre, dat ze dit verhaal al een tijdje vertelt, laten we zeggen het zou waar kunnen zijn. Wat mij het meest verbaast is dat zij dit verhaal aan mij altijd in de logeerversie vertelt en tegen een vreemde vertelt ze een woonversie.
Buurman
Na een ander blokje om lopen we nog even naar achter, even naar de pony's kijken. We komen de buurman en zijn zoon tegen, ze hebben hun raampjes open en stoppen even. Ik gein wat met buurman&zoon en mijn moeder plaatst daartussen opmerkingen - losse zinnen. De meeste zinnen lijken goed gekozen, maar zijn min of meer standaardwaarden, zinnen die bijna altijd passen. Maar ik merk op #1 staat de opmerking over hoe oud ze is, niet dat ze daar zelf antwoord op kan geven - daar heeft ze mij of de toehoorder voor. Dat ze nog zo goed lopen kan staat op #2 en op #3 staat dat je vooral moet willen en niet meteen zeggen "kan ik niet". Wat me verder opvalt is dat mijn moeder herhaaldelijk de schouder van de buurman vastpakt, dat is niet makkelijk doordat hij in de auto zit en wij er naast staan. Die behoefte aan lichamelijk contact is typisch 1 van de dingen, die je vaker bij dementerenden ziet. Die transformatie van afstandelijk naar knuffelbaar is er eentje die me blijft verbazen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten