Mijn moeder heeft het erg naar haar zin op de dagopvang, want weet je er zitten niet van die mensen die zo zeuren. Van dat soort uitspraken krijgen mijn wenkbrauwen kronkels, want mijn moeder is een zeurdoos eerste klasse. Nooit lijkt iets goed te zijn en in ieder verhaal zit ergens een negatieve klank.
Buren
Deze ochtend moeten de buren het weer ontgelden, ik kap het klagen af door mijn moeder er aan te herinneren dat ze niet van klagers houdt. Dit doe ik een aantal keren, want ja die plaat blijft draaien tot hij naar het volgende nummer gesprongen is.
Wandel
Nu ik dit schrijf moet ik opeens aan het liedje hoofd, schouders, knie en teen denken, haar hoofd is een warboel, ik heb veel op mijn schouders (of zij schokschoudert), zij heeft een ruiterteen en klaagt over pijn in haar linkerknie. Ze meldt dat ze best wel moe is en pijn in haar rug heeft. Ik vraag of ze ook pijn in haar rug heeft als ze zit of ligt, maar het is vooral pijn onder het lopen. Ik vertel haar dat we gisteren verdwaald zijn en toen lang gewandeld hebben, misschien komt het daardoor.
Oma
Ondanks alles komen we zonder al te veel moeite en zonder zitpauze bij de dagopvang aan. Als ze een van de mede bezoekers in de loop staat duwt hij haar verder, toe maar - daarheen. Hij kijkt mij aan en vraagt is dat jouw oma, nee mijn moeder. Ik krijg een klopje op de schouder van hem en ze gaan samen verder. Ik blijf besmuikt kijkend achter, ga maar kind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten