Mijn schoonvader zegt vaak 'niks moet, alleen poepen en plassen'. Mijn moeder kan nog heel goed aangeven dat ze moet, dus op de opvang blijven de ongelukjes beperkt. In dit geval is de dementie een zegen, het besef dat de magic slip het ongelukje verbloemt is iets dat ze niet kan onthouden. Eenmaal thuis merkt ze vaak laat dat ze moet en zit ze al jammerend op de rand van de bank. Dan kun je wel zeggen, je hebt een magic slip aan, maar niemand plast graag in zijn broek - ook mijn moeder niet.
Continent
De ene keer maakt ze een heel theater om daarna glorieus het toilet te verlaten en te melden dat het toch nog gelukt was. De andere keer is het visserslatijn en geeft aan dat ze drijfnat is, terwijl het in mijn ogen wel meevalt. Het broekjes recept is officieel 1 per dag, maar dat is eigenlijk de minimum dosering. Op een goede dag is 1 voldoende, maar tijdens deze vakantie staat het record op drie - ze mogen zeggen wat ze willen over de capaciteiten van die broekjes, maar je laat iemand niet nat rondlopen.
Weerstand
Van de thuiszorg en mijn broer hoor ik soms dat moeders weerstand tegen de broekjes heeft, zelf merk ik daar weinig van. Ik ga niet echt in discussie, ik zeg schone onderbroek aan en reik het broekje aan. Wat ze doet als ze alleen is, is overduidelijk als de was uit de machine komt - een hele rits onderbroeken, met af en toe een mee gewassen wegwerpexemplaar. De wegwerpexemplaren kunnen daar niet goed tegen en gaan alsnog, maar wel schoon met de stadsreiniging mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten