Als ik moeders ophaal is het al aardig warm en ik parkeer haar op het terras met een waterijsje. De waterijsjes, die ik in huis heb met het oog op de nichtjes zijn nu handig om mijn moeder wat vocht toe te dienen.
Blokje
Na het eten lopen we naar achteren even de spijsvertering op gang brengen. Gaan we niet verder is het commentaar van mijn moeder. Uhm, daar had ik niet op gerekend want eerder was ze nog moe. Nou ok, gaan we een groter blokje om. We sloffen heel rustig en relaxed door de woonwijk, als ze moe is gaan we een tijdje op een bankje zitten.
Berucht
De woonwijk waar we doorheen lopen is berucht, je kunt er makkelijk verdwalen want alles lijkt op elkaar. Zelf heb ik al een tijdje geen bekend punt meer gezien, mijn conclusie we zijn verdwaald. Als we van het bankje opgestaan zijn kom ik opeens weer op bekend terrein - helemaal aan de andere en dus verkeerde kant van de woonwijk. Ik moet erg om mezelf lachen en om mijn moeder, want zij wilde verder wandelen en dat wordt deze keer wel erg ver.
Afgepeigerd
Het punt waar we uiteindelijk zijn is anderhalve kilometer van huis, dus we hebben nog een beste wandeling voor de boeg. Mijn moeder begint te jammeren, want ze moet plassen - nou dan gaan we het geheim van de magische slip maar weer eens uitleggen. Nadat zij onzichtbaar een plasje heeft gedaan, gaan we weer op pad, om negen uur zijn we thuis. Als hubby G mijn moeder ziet zegt hij ze is afgepeigerd, zelf zie ik niets bijzonders aan haar - ik zie alleen mijn moeder. Maar hij heeft gelijk, want als ik voorstel om naar bed te gaan krijg ik geen protesten of gezeur, nee ze klimt de trap op naar boven en ligt er binnen no time in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten