Er wordt hier niet gezopen, maar we drinken er wel af en toe eens eentje. Hubby G heeft een voorliefde voor een net over de grens gestookte likeur en hij probeert me al een tijdje zo ver te krijgen dat we op de fiets een flesje gaan halen. Het was mooi weer, dus vooruit op de pedalen. Onder de bomen was het toch wat frisser dan gedacht en ook de wind was aanwezig en na een kilometer of 20 is bij mij de zadelpijn ook present.
Vakantie
We doen alsof we vakantie hebben en fietsen redelijk rechttoe rechtaan naar de "Gutsbrennerei". Als we ons "Im Büro" gemeld hebben, doen ze de winkel voor ons open. Alles spic en span en keuze te over, ik val voor een fles cappuccino likeur met de kleur van hopjesvla. Terug fietsen we verkeerd, we missen de "rechtsaf" die we gekozen hebben en gaan iets verder rechts. Daarna fietsen we via een van de groene grensovergangen zo Nederland weer in. We pauzeren met uitzicht op beide landen, je ziet nergens aan dat hier een grens loopt. Er staat een manshoog bord met uitspraken van grensbewoners, er lijkt geen lijn in te zitten. Het mooiste is misschien dat de oudjes vertellen dat ze vroeger nooit problemen met de perziken hadden, maar dat vroeger het weer ook verstandiger was.
Knooppunten
We stippelen de terugrit uit over knooppunten, dat duurt wat langer maar de wegen zijn vaak mooier. We kronkelen heen en weer en als we bijna thuiszijn trekken we ons eigen plan. Mijn velletje is strakgetrokken door de combinatie zon en wind, ik ben rozig en mijn kont doet pijn. Straks rustig op de bank zitten met een . . .
Mijn moeder was jarig en omdat ik dan nooit weet wat me te wachten staat ben ik nerveus voordat ik ga. Vooral omdat ze me de afgelopen week al iedere dag gebeld heeft om over een sleutel, die zoek is, te zeuren. Mijn god denk ik dan, in wat voor een circus beland ik als ik erheen ga ? En je gaat toch, ook al is die persoon niet meer precies jouw moeder en toch ook wel. Of die persoon, die huls is in ieder geval op dezelfde dag jarig als jouw moeder. Ik probeer er ongehaast en met zo min mogelijk verwachtingen heen te gaan. Des te minder je verwacht, des te minder het tegenvalt. Als je 100 dingen wilt doen en er lukken er 2 dan valt dat tegen. Als je niets verwacht, dan zijn 2 dingen tot een goed einde brengen een hele opsteker.
Hort
Als we arriveren is mijn moeder de hort op en later zal ze me ongeveer vijftien keer vragen wanneer we afgesproken hebben dat we vandaag zouden komen. Het antwoord is vijftien keer "gisteren". Als ze mijn broer B binnengelaten heeft en hij naar het toilet is vraagt ze aan me "komt B ook ?". Dodelijk serieus. Ze laat hem binnen, hij feliciteert haar, ze loopt naar tafel gaat zitten en is alweer vergeten dat hij er al is. Met andere woorden er zit progressie in en dan niet de goede kant op. We eten samen, we regelen wat papierwerk, we praten. Dat praten, waarvan ik weet dat het zinloos is, zij woont in haar eigen kleine wereld. Haar eigen kleine wereld zit niet op een voor andere mensen logische manier in elkaar. Het is allemaal zinloos, we gaan uiteindelijk samen huiswaarts.
Ritme
Alles heeft een ritme, leuke titel voor een songfestival nummertje. Ik dus ook, veel te laat thuis na een lange rit, te laat naar bed en anders (te zout) eten. 's Nachts speel ik nachtportier voor katmans, ik ben dorstig en drink wat en kan vervolgens niet meer slapen. Lekker dan. 's Ochtends is opstaan moeilijk - na aansporing van hubby G. sleep ik me op karakter richting badcel. Ik probeer weer in mijn ritme te komen.
Geometrie
's Middags nadat ik allerlei papieren opgeruimd heb besluit ik gras te gaan maaien. Ik maai eerst het gras dat het allerlangst is, daarna maai ik figuren in het gras. In mijn hoofd tollen allerlei gedachten rond, dat is altijd zo op de eerste dag nadat ik bij mijn moeder geweest ben. Mijn brein analyseert en denkt en wikt en weegt, gek wordt je ervan. Dus ik maai eerst eens een mooie diagonaal in het gras en dan hier een randje en daar rechtuit en dan langs de struiken. Ik denk terug aan de eerste keer dat ik opa's zitmaaier mocht gebruiken, ik draaide achtjes rond de bomen en lachte als een gek. Opa schudde meewarig zijn hoofd en dacht er het zijne van. Eigenlijk is er niet veel veranderd, al hebben wij geen zitmaaier. Een gazon dat ik op een rare misschien inefficiënte manier maai, maar je moet iets doen om die draaiende grijze brij in je kop tot rust te brengen. Ze noemen het toch niet voor niets een speelgazon ?
Er moet een nieuwe camera aangeschaft worden, wat een drama. Mijn trouwe DOA geeft steeds vaker een storing. Afgelopen week liep ik een dramatisch mooie foto mis van een halfronde dubbele regenboog. Het is net als met een auto, als je de sleutel omdraait moet hij starten.
De keuze
De keuze is reuze, ik wil er niet op achteruit gaan en wil dus geen echte beginnerscamera. Maar als je camera zo oud is als de mijne, is haast iedere camera een vooruitgang. Ondertussen heb ik al de halve ochtend achter de computer doorgebracht met het maken van een lijstje. Ik heb uiteindelijk een knoop doorgehakt en bedacht welke camera het gaat worden. En dan begint het gezeur, deze lens of die, een zonnekap erbij, wel of geen nieuw uv-filter, welke geheugenkaart ? Ik bel uiteindelijk hubby G. voor overleg, die biedt aan een collega te verhoren, prima. Ik neem weer even een beetje afstand, niet te veel want het is hoogste tijd voor een andere camera.
Pod
Ik kijk nog even halfslachtig naar de statieven van Joby. Een soort kers op de taart, nou ja een statief dat kan er vast ook nog wel bij.
Als ik de achterdeur uitstap hoor ik gepiep, baby pimpelmezen, pa en moe vliegen zich de longen uit het lijf om het grut te voeren. Ik bedenk me opeens zouden er ook vogeltjes zijn, die zeggen dat lust ik niet ? Vast niet - bek open, oogjes toe en slikken maar, anders word je niet groot. Ik wilde speciaal een pimpelmezen kast, de koolmezen hadden al genoeg keuze. De deur van zo'n kast is kleiner dan voor een koolmees. Koolmezen zijn groter en verbaal sterker dan pimpelmezen, dus de diameter van de deur is enorm belangrijk.
Iets verderop in de tuin hangt een aftands huisje waar dit voorjaar een boomklever de hele pui van verbouwd heeft. Boomklevers zijn hele leuke vogeltjes en ze fluiten zo geinig, maar na de verbouw waren ze opeens verdwenen. Verongelukt, gescheiden of een leuke nieuwbouwwoning gevonden ? Nu zie ik de hele tijd voor mij onbekende vogeltjes bij de aftandse kast. Ik kan er niet wijs uit worden of ze nou wel of niet bij elkaar horen, is dat flirten of is dat kast concurrentie ? Maar een van de vogeltjes gaat stug door met de inrichting en probeert er een te grote bank naar binnen te schuiven.
Een paar dagen geleden tijdens de afwas zag ik opeens gekraagde roodstaarten het PVC vogelhuisje in- en uitwippen. Die huisjes van PVC buis zijn niet in trek, dit huisje is een krijgertje en daarom hangt hij er ook. Het invlieggat is me eigenlijk te groot, ik denk dat het voor een spreeuw bedoeld was. Tot nu toe was het onbewoond, maar de gekraagde roodstaarten kunnen of niets anders vinden of ze houden van een strakke inrichting. Maar ook de gekraagde roodstaarten hadden vandaag ruzie, maar ik denk eerder dat het om het vrouwtje ging dan om de nieuwbouwwoning.
Er komt een ekster aanvliegen, ik ga naar buiten om te vragen wat hij/zij komt doen - uh, de ekster kiest eieren voor zijn geld en vliegt op.
Ik ben nu al een tijdje aan het worstelen met 2 gedoneerde bollen Bianca (turquoise gemêleerd) en een paar bonte bollen gemêleerde Royal.
Ik heb gepoogd daarmee een trui te breien en het is ook wel iets geworden. Momenteel heb ik 2 halve voorpanden en een rugpand. De schoudernaden en 1 zijnaad zijn al dicht, dus ik heb er mee voor de spiegel gestaan en ik vind het uhm uhm bedroevend, niet mooi, raar en errug niet mij.
Nu kan ik wel mijn oogkleppen opdoen en stug verder gaan, maar wat dan ? Dan heb ik het straks klaar en dan ligt het in mijn kast te liggen. Daar hou ik ook niet van, nee ik ben bang dat er maar 1 mogelijkheid is. De hele zwik uithalen en het patroon ritueel verbranden.
En daarna . . . uithuilen en opnieuw beginnen.
Ik ben zo blij dat ik een bank heb, als ik geen bank zou hebben was ik dit jaar al vaker van mijn stoel gevallen. Een voorbeeld, de meest recente dan maar.
Gemeente Amsterdam
Ik krijg een rekening van de gemeente Amsterdam, netjes met acceptgiro en die betaal ik. Twee weken later storten ze het geld terug, geen brief, geen reden, geen uitleg - nada, noppes, niets. Nou kun je je kop wel in het zand steken en ze hartelijk bedanken voor het geld, maar dat is allemaal uitstel van executie. En voordat ik gemerkt heb dat ze het geld teruggestort hebben zijn we al weer 10 dagen verder, dus stort ik het geld subiet voor de 2e keer. De dag erop bel ik met de toko, o ja dat is raar dat gaan we voor u uitzoeken en dan bellen we u terug. Stilte. Twee dagen later doe ik nog een poging. Ja dat is raar, een collega van mij is daar al mee bezig geweest, mag ik u terugbellen - dat mag. Ik word teruggebeld en ze gaan intern contact opnemen en het gaat helemaal goedkomen. Nou hoi, fijn, dank u vriendelijk. Ik krijg een zwik post thuis waaruit moet blijken dat alles goed is, zelf twijfel ik. Ik verwacht dat er een akte bij zit en die is er niet, daarom leg ik het nog even opzij ter herkauwing. Inmiddels zijn we 12 dagen verder en krijg ik een betaalherinnering, pardon? Ik heb meteen gekeken of ze het geld alweer teruggestort hadden, maar zo gek zijn ze blijkbaar ook niet. Maar ik ben ondertussen de draad wel kwijt.
Ieder nadeel heb . . .
Maar zoals die beroemde Amsterdammer al zei kan dit ook een voordeel zijn. Ik miste de akte toch al, dus ga ik proberen twee vliegen in 1 klap te slaan. Mijn ervaring is dat het in die toko op maandag een heksenketel is, dus ik schrijf het in de agenda voor dinsdag.
Ebay is de plek om te speuren naar tweedehands Engelstalige breiboeken, vooral als je op zoek bent naar boeken over breimachines. Breimachines waren BIG in Engeland en er zijn daar talloze boeken verschenen. Die boeken zijn net zo oud als de machines, dus nog altijd de moeite waard. De mode is nu anders ja, maar als je jouw machine onder de knie wilt krijgen zijn die boeken toch de moeite waard. 
BB
Ik was al een hele tijd op zoek naar het boek "The machine knitter's guide to the ribber" van Betty Bailey en het grote voordeel van ebay is dat ze je mailen als ze iets voor je vinden. Het heeft wel even geduurd voordat er een geschikt exemplaar langs kwam. De boeken waren of te hoog geprijsd of de verzendkosten waren sky high. Maar ik heb hem, en het boek ziet er voor zijn leeftijd nog prachtig uit. Ik ga de komende tijd weer wat leermomenten achter de breimachine inplannen, zien wat dat oplevert.
Op 1 been kun je niet staan
Als je 1 boek koopt en de verkoper biedt "gecombineerde verzending" aan, dan kun je wel even rondkijken of er nog iets anders van je gading is. Mijn oog viel op "Hollywood knits" van Suss Cousins, het boek klonk op zich interessant, maar op amazon werd het gigantisch afgekraakt. Als ik het doorblader snap ik het afkraken wel, als je het woord Hollywood gebruikt dan verwacht je iets dat enorm glamoureus is en dat lijkt zo op het 1e gezicht tegen te vallen.
Onze kat is geen schootkat, hij is onze jachtopziener. Hij slaapt de dag weg in zijn doosje op de bank, ligt op de wasautomaat of gewoon lekker ergens in het zonnetje. 's Nacht gaat hij op pad en meldt zich dan midden in de nacht of vroeg in de ochtend. Zijn personeel wankelt dan slaapdronken naar de achterdeur om deze voor "zijne hoogheid" te openen. Maar als je muizen vangt of gewoonweg parmantig door het hoge gras kuiert loop je ook weleens ongenode gasten op. Vanochtend tijdens de ochtendknuffel voelde ik het, een enorme teek. De meeste teken, die ik de laatste tijd bij hem weghaalde, waren al gesneuveld door de frontline. Maar deze teek was blijkbaar van een iets robuuster type of de bescherming van de frontline neemt al af. Er komen steeds meer teken in Nederland, dus nadat ik de kat verlost heb van zijn jeuk, doe ik ook wat niet echt leuk is.
Teken verwijderen
Voor het verwijderen van teken heb ik een speciale tekentang en het boek Brandend verlangen van Constance Gluyas. Zo'n boek met zo'n heerlijk ranzige voorplaat. Ik verwijder de teek met een tekentang. Dan laat ik de kat even inspecteren wat hem plaagde. Daarna vouw ik de teek tussen een keukenpapiertje en gebruik de achterkant van de tang om de teek naar de andere wereld te helpen. Als ondergrond gebruik ik dit boek, mijn exemplaar is een afgeschreven biebboek, waardoor de kaft precies de juiste stevigheid heeft. Echt een geweldig boek. En stel het is eens een druilerige dag, dan kun je het boek ook gewoon lezen.
Verkrijgbaarheid
Het boek is niet meer verkrijgbaar, dus je zult er even naar moeten zoeken. Op marktplaats staan verschillende exemplaren.
Alweer een groente pakket en de bestelling voor over 2 weken is dat ook nog steeds. En waarom, nou omdat het niet zo vlotten wil in de moestuin. Op zondag hebben we na een inventarisatie, wat komt wel op en wat niet, een zaai strijdplan gemaakt. De kool zaailingen stonden er zondag prachtig bij, op maandag waren ze prachtig afgeknaagd - zo gaat dat. Dus het zal nog wel even duren voordat we dagelijks uit eigen tuin kunnen eten.
Pakket
Het pakket bevat deze keer kropsla (een knoeperd), komkommer, bieten, snijbiet en aubergine. Alleen de aubergines komen uit Spanje, de rest uit Nederland. Het wordt dus eerst een paar dagen sla eten, omdat dat het minst houdbaar is. Aubergines zijn voor mij altijd een uitdaging, het is een groente die in veel landen heel populair is. Ik denk dan, als zo veel mensen het lekker vinden heb ik nog niet het juiste recept gevonden. Dus ik oefen iedere keer weer opnieuw en er zit vooruitgang in.
Op een blog werd melding gedaan van het tv-programma Maartens moestuin en mij is nieuwsgierig genoeg om dan via uitzendinggemist.nl de uitzendingen te bekijken. In de eerste aflevering werden veel woorden vuil gemaakt aan een ouderwets appelras en het niet kunnen aanschaffen van hoogstamfruitbomen. Op dat soort momenten ben ik blij dat ik een bank heb, want anders zou ik van mijn stoel vallen.
Hoogstamfruit
Wij hebben een bejaarde mini boomgaard, de oude knarren geven stuk voor stuk de geest of hellen dusdanig over dat we vrijwillig de zaag erin zetten. Hoogstambomen zijn geweldig om te zien als ze in bloei staan, in de zomer lig je heerlijk in hun schaduw, maar verder is het een gedoe. Als je kersen eten wilt moet je tegenwoordig netten spannen, om zo'n hoogstamboom is dat geen sinecure. Als peren of appels rijp zijn en uit zo'n hoogstamboom vallen zijn ze beurs, je moet het fruit dus zo snel mogelijk verwerken. In een goed appel- of perenjaar kan ik na een tijdje geen fruit meer zien. Ook het snoeien van de hoogstammen is nogal wat werk, eigenlijk is dat bij onze kers het makkelijkste. Als we de kersen plukken snoeien we ook meteen, je zit toch al in die boom.
Halfstam en leibomen
Op een bepaald moment hebben we 2 halfstam perenbomen aangeschaft, we vragen ons nog steeds af waarom. Zo veel verschil maakt dat ook weer niet en aan de onderste takken van een hoogstamboom stoot je niet je hoofd. De leibomen hebben we omdat wij van fruit houden en het fruit aan een leiboom makkelijker te verdedigen is tegen de vogels.
Niet te koop ?
Is het echt zo moeilijk om hoogstambomen te kopen ? Volgens mij niet, wij hebben zelfs hoogstambomen van verschillende kwekers. We hebben hoogstam fruitbomen van kwekerij Snel in Naarden en van 't Olde ras in Doesburg. Ik kan me niet voorstellen dat dit de enige kwekerijen in Nederland zijn.
Wachttijd
Duurt het echt zo lang voor je fruit aan een boom krijgt ? Soms ja. Maar dat is eerder afhankelijk van het soort fruit en het gekozen ras, het heeft weinig te maken met de vorm van de boom. Dus weg met de leilinden voor de keet en plant een paar mooie hoogstamfruitbomen en mishandel die ieder jaar zodat ze leilinden gelijken ! En Maarten ga eens naar een echte kweker en vraag daar naar hoogstamfruit, er komt al genoeg onzin uit die kijkdoos, daar hoef jij niets aan toe te voegen.
Paprika's en tomaten
Afgelopen weekend hebben we nog net een paar nachten met nachtvorst gehad, dat was een goede reden om het uitplanten der tomaten uit te stellen. Ze zijn al hoog opgeschoten en tijdens hun eerste afhard middag helemaal verwaaid geraakt.
Zaad
Vorig jaar heb ik zo veel mogelijk oud tomatenzaad opgemaakt en hadden we een rare hutsefluts van planten. Ik was te laat met zaaien en uitplanten, dus de oogst was minimaal. Dit jaar proberen we het gewoon weer opnieuw. We hebben geen kas, dus de tomaten gaan gewoon de volle grond in, wel staan ze onder een afdak anders kun je er beter helemaal niet aan beginnen. Ze hebben een vak dat ze delen met een handvol aardappels en de paprika's. De tomaten Marmande komen uit een zakje zaad van Oranjeband, t.h.t. 2009 maar hoe je dat zaad ooit op moet krijgen voor die datum is mij een raadsel. Het andere soort is Matina en komt uit een zakje van de Bolster, ook hier lijkt het mij niet waarschijnlijk dat ik het zaad voor 2016 op krijg. De paprika's heten Jubilandska (voorheen Lange Rode) en komen ook uit een zakje van de Bolster.
Afwas
Als de zaailingen uitgeplant zijn krijgen ze hun eigen mini-kas. Een plastic flesje zonder dop en zonder bodem, ik heb een hele verzameling maar ze kwamen vies uit de winterstalling. Dus heb ik een emmer sop genomen en met een van de afgekeurde afwasborstels op mijn gemak alle flesjes schoongepoetst en uitgedeukt. Daarna heb ik ze geteld 26 en 3 nog hele exemplaren, terwijl ik 38 plantjes heb. Op de 1e strooptocht hebben we er 3 uit de bermen gevist, nog 6 te gaan.
Er stond iets in de krant, de heren gingen met elkaar een voorstelling geven. Omdat ik Hans Keuper voor het laatst op een begrafenis gezien had, leek het mij een prima idee om er heen te gaan. Zo'n trieste herinnering mag best aangevuld worden met wat minder trieste. Jolij ken ik eigenlijk alleen van naam, ik weet dat hij in Normaal speelde. Sterker nog, ik heb hem denk ik ook wel met Normaal horen spelen, horen ja want ik kom niet graag druipend van het bier thuis en sta dus min of meer veilig achteraan.
Contact
We zaten redelijk vooraan, veel plaats keuze hadden we niet meer gehad, en keken de heren dus op hun instrumenten. Voordat ze binnen komen vermaken we ons met kijken wie er verder is en met tellen. Aan de ene kant 5 trekzakken, 1 gitaar en 1 vleugel met een brandende kaars erop en niet te vergeten 1 leesbril, aan de andere kant 2 gitaren en een standaard voor een 3e, 2 voetpedalen en een steiger voor Jolij's voet. Een klein tafeltje met een Perzisch kleedje torst een dienblad met karaffen en glazen. Verder 2 caféstoelen met een kussentje erop en 2 muziekstandaards ervoor. Laat ze maar beginnen, wi-j bunt er.
De bard en die ander kan ook zingen
In mijn ogen is Hans Keuper de bard van de achterhoek, gewoon een mening niemand hoeft het met me eens te zijn. Het vertellen van een verhaal om de muziek en de versjes te verbinden spreekt mij aan. Ik had geen verwachtingen, had me niet ingelezen en laat het gewoon over me heenkomen. De 1e nummers, die Jolij zingt vind ik moeilijk te verstaan vooral omdat ik de tekst niet ken en te veel moet raden. Later wordt zijn stem sterker, volgens mij zou hij zich in de kleedkamer in moeten zingen een beetje als een sporter, zodat zijn stemspieren op warmte zijn. Keuper schijnt daar nooit last van te hebben, maar wie weet, heeft hij zich wel ingezongen ?
Having fun
Voor je het weet is het pauze, pauze nu al ? We verlaten de zaal zodra de ergste verdrukking bij de uitgangen weg is. In de prijs van het kaartje zit de garderobe en een pauzedrankje. Het pauzedrankje krijgen ze cadeau, want ik zie me al in de 2e helft langs Keuper en Jolij stommelen op weg naar de damestoiletten. Omdat de andere voorstelling geannuleerd is, is het spookachtig duister in sommige delen van het theater. Niemand waagt zich in de gang naar de andere zaal, maar wij willen de foto's bekijken en gaan onze gang. Nog hoger is ook een portrettengalerij en nog een bar én nog één, klimmen dan maar. Ieder nadeel heb zijn voordeel, nu het zo rustig is kun je die foto's ongestoord bekijken.
2e helft
De 2e helft begint met een jig, ik hoorde zoiets voor het eerst door een Schot spelen op een folklore festival. Zo aanstekelijk en het kan ook altijd sneller. De 2e helft loopt uit, vooral omdat Keuper afgeleid wordt en een extra verhaal kwijt moet. Na de staande ovatie spelen ze er nog eentje om het af te leren. Het wordt afgesloten door Keuper, die overgaat op ABN voor de mensen, die de hele tijd verdwaasd naar het Nedersaksisch hebben zitten luisteren. Je vraagt je af zouden er echt mensen in de zaal hebben gezeten die geen zak van het plat verstaan hebben ?
Laat
Als je Boh Foi Toch of Normaal verwacht, blijf dan thuis. Maar als je de sprekker Keuper kunt waarderen is het een prima voorstelling. Jolij is wat minder bewegelijk en komt daardoor wat minder uit de verf, terwijl hij toch een mooie stem heeft. Ik miste eigenlijk ook een snoeihard gitaarnummer, gewoon lekker ter afwisseling. Het meeste gitaarspel van Jolij kun je onder de noemer gevoelig scharen. Het enige echt harde nummer dat ze speelden was de bohfoitoch-rap, op 2 meter afstand komt dat beter over dan thuis in de cd-speler. Maar het echte genieten is toch de oneindig lijkende voorraad verhalen die de bard op zak heeft.
Vanochtend een moeizame start omdat ik gisteren op een tijdstip, waarop ik normaal gesproken het bed in duik, met mijn goeie gedrag in het theater zat. Mijn hoofd heeft baat bij regelmaat, dus zoiets moet wel de moeite waard zijn. En dat ik nog nooit in het "nieuwe" Amphion theater was geweest, dat al in 2010 zijn deuren opende, zegt genoeg. Ik kom vaker bij de buren, maar ook daar ga ik alleen heen als een film me aanspreekt.
Ik wens u veel personeel
's Middags voor de voorstelling word ik in verwarring gebracht door een annuleringsmail. Er is 1 ding echt goed aan die mail, de afzender verstuurt het netjes aan iedereen door middel van het gebruik van een blind carbon copy (bcc). Jammer is alleen dat het mailtje naar iedereen wordt verstuurd, die een kaartje voor 2 mei heeft, dat is slordig omdat er die avond twee verschillende voorstellingen zijn. Maar de mensen die naar de "little voice" voorstelling zouden gaan en hun mail lezen, weten dat ze gewoon naar de kroeg, de bios of dat verjaardagsfeest kunnen. Het is een mail uit de categorie, die ik haat. Het onderwerp meldt dat de voorstelling geannuleerd is, in het mailtje zelf staat alleen maar een hartelijke groet met toeters en bellen. Er staat niet in waarom de voorstelling geannuleerd is, er staat niet in dat er nog plaatsen vrij zijn bij de andere voorstelling, er staat niet in of er kans is dat de voorstelling ingehaald wordt. Er staat zelfs niet in dat als de voorstelling alsnog ingehaald wordt dat je dan geïnformeerd zult worden en natuurlijk een vette korting krijgt. Er staat niets in over het eventueel terugstorten van de entreeprijs. Wel is de afzender "Hoofd Marketing en Communicatie" met hoofdletters. Het excuusmailtje voor de bezoekers van de andere voorstelling bevat een taalfout, ik ga bijna huilen.
Wie brengt wie
Toen we besloten naar Keuper en Jolij te gaan hadden we net een stukje in de krant gelezen waarin stond dat ze het nog niet eens waren over de werktitel van de voorstelling. Op ons elektronisch plaatsbewijs staat dan ook "Hans Keuper en Ferdi Joly - Ferdi Joly met Hans Keuper". Maar gelukkig brengt het excuusmailtje volgend op het annuleringsmailtje hier ook duidelijkheid in "Geachte Hans Keuper-bezoeker,". Dus je weet het Ferdi, je hoort er niet bij, je bent veroordeeld tot eeuwig aanhangsel.
Mooi rood is niet lelijk
Niet dat ik een hekel heb aan rood, verre van dat, maar zo veel rood leidt tot verwarring. Zeker de eerste keer lijkt alles op elkaar, ik mag van geluk spreken dat ik de toiletten en de juiste zaal heb kunnen vinden. Alhoewel het me opviel dat mensen, die in verwarring verkeerden netjes de goede kant opgeleid werden. Er zijn twee zalen, zelf zou ik die dan twee verschillende kleuren hebben gegeven om enig onderscheid aan te brengen. De paarse en de gele zaal bijvoorbeeld, altijd maar dat rood. Om bij de zaal te komen neem je de lift of van die akelige showbizz trappen, ik hou er niet van, doe mij maar een leuning of verzin eens iets origineels. Ik ben niet bang voor hoogtes op zich, maar ik heb springangst, de angst dat ik spring omdat het kan. Daarom werd ik ook niet blij van de doorzichtige balustrades met een doorkijk naar beneden en ik droeg niet eens een rokje. Omdat we enorm op tijd waren en verder geen bekenden zagen hebben wij ons bij een van de grote ramen geposteerd, dan kun je kijken hoe de rest van de gasten de stormbaan neemt, die voor de ingang ligt.
De zaal
Ik weet niet wat ik erover moet zeggen, er is vast enorm over nagedacht. Als ik het een naam probeer te geven dan kom ik uit op een veredelde gymzaal met tribunes erin. Veredeld, want er hangt een prima geluidsinstallatie, ze hebben gekleurde lampen én nep-smog. Wij zaten op rij 13 en dat betekende deze keer dat je maar 1 rij voor je hebt en de artiesten dus min of meer kunt aanraken. Je komt boven de zaal binnen en je daalt af op wederom showbizz trappen, leuningen zijn tot een minimum beperkt. Als je nou een nieuw theater bouwt, kun je dan geen veilige trappen in zo'n zaal maken ? De veiligheid lijkt opgeofferd aan het flexibel maken van de zaal.
Fototentoonstelling
Het theater hangt vol met grote foto's van artiesten, bordjes vermelden wie de fotograaf en de sponsor zijn. Wij hebben de pauze gebruikt om er zo veel mogelijk te vinden, zo vonden we boven een Bennie Jolink in een "we want you as a new recruit" pose en schold hubby G. Boudewijn de Groot uit als "is dat niet die schrijver ?". Ja, dat is niet die schrijver! Zo gingen we radend en wetend het theater door, want er was blijkbaar geen geld meer aanwezig om naast iedere foto even te vermelden wie er afgebeeld is. Er wordt tegenwoordig nogal wat verwacht van de theaterbezoeker.
Moestuinieren is een soort masochisme. Als je even de andere kant op kijkt zijn al je plantjes afgeknaagd. Het is te droog, te nat, te warm, te koud. En als het dat niet is, dan is er wel te veel of te weinig zon, altijd wat.
Maar op dit moment is het in onze moestuin een combinatie van traag zaad en snel groeiend onkruid. Dus ik heb een x aantal halfuurtjes op de knieën doorgebracht om het onkruid tot kippenvoer te bevorderen. Aan het trage zaad doe je weinig, je moet een beetje geluk hebben. De bonen afdeling doet het tot nu toe goed, de kolen zo zo, en bij de uien en wortels is het huilen. De sla lijkt te lukken en de vorige week aangeschafte lollo bianco probeert het onkruid na te doen.
Maar veel eetbaars is er op dit moment nog niet, af en toe asperges. Het wachten is op de volgende oogst spinazie en raapstelen. Ik hobbel met de camera door de moestuin, het wil niet zo. De camera snapt niet wat ik wil, dat krijg je als je priegelplantjes van dichtbij op de foto wilt zetten. Ik lig in een onmogelijke houding in de moestuin terwijl ik een koolrabi in de dop op de foto probeer te krijgen. Hoe bedoel je niet fotogeniek ?
Ik kijk eens om me heen, de rabarber is al op volle sterkte en probeert de pioenrozen te overweldigen, ik trek er drie stengels af om straks in de pan te hakken. En dat daar, is dat ? Ja, dat is. Dat is een rood kleurende aardbei oftewel hoogste tijd om "het plaatsen der netten" op de weekend agenda te schrijven.
Die planning is al aardig vol, want ik had me voorgenomen de verschillende soorten "stok" bonen in de grond te stoppen. En ook de tomaten en paprika's staan te trappelen om de wijde moestuin wereld in te gaan. Ja hoor, heel ontspannend zo'n moestuin vooral als je een masochist bent.
Mag het ook in elf ?
Mijn vader is dood,
de wereld draait door.
Mijn moeder ook.
Als je iemand te logeren hebt moet je wat, naar familie, naar het dorp, mee naar mijn odin tas ophaalpunt, mee naar de tandarts, mee naar de mooie plantjes kweker, mee boodschappen doen enzovoorts. Maar een echt uitstapje, waar moet je dan heen ? Mijn vader had het vroeger altijd over een bootreis over de Rijn, niet dat dat er ooit van gekomen is. Want als er iemand niet graag van huis ging dan was het mijn vader.
Dus een uitstapje naar de Rijn leek ons een goed idee, maar waar ga je dan heen ? Emmerik is het eerste dat bij mij opkwam, maar hier werd Rees geopperd ook al was hubby G daar nog nooit geweest. Nou hoef je in Duitsland nooit bang te zijn dat er in zo'n soort plaats geen terras voorhanden is waar je lekker "Kaffee mit Kuchen" eten kunt. Dus mijn wollige moeder gevraagd of ze zin heeft om naar de Rijn te gaan en daarna op weg naar Rees. Onderweg vraagt ze waar we heengaan en waarom ook alweer, zucht. In Rees aangekomen struinen we de promenade af. Het staat er vol met leuke beelden, mijn moeder ontmoet daar haar ideale man. Haar ideale man is van brons en zit rustig op een bankje de krant te lezen. Mijn inwendige mens verlangt naar koffie, dus we verlaten de promenade en enteren het dorp. We strijken neer op het mini terrasje van een bakker, de taartpunten zijn weer even groot als altijd, de koffie is ok.
Later als we door het dorp slenteren en etalages kijken zie ik dat we een week te vroeg zijn, op 4 mei wordt er een beeldententoonstelling geopend. Niet dat je een tentoonstelling nodig hebt om in Rees beelden te zien, ik heb er zeker een stuk of negen gewoon in het wild zien staan. Zelfs een zich schaamteloos uitstrekkende luierende kikkerprins inclusief gouden bal. Oftewel Rees mag blijven en kan zo in de tripjes enveloppe.
Ma is gelukkig weer naar huis, hoeveel dement geweld kan men aan ? Hoe vaak kun je naar hetzelfde verhaal luisteren ? Hoe vaak kun je zonder ongedurig te worden vertellen welke dag of tijd het is ? Hoe vaak kun je vertellen dat snorremans niet opgetild wil worden of dat je niet weet waar hij op dit moment uithangt ? Hoe kun je niet gek worden, vooral als de herinneringen die tot vervelens toe verteld worden vaak negatief zijn ? Als je een huis verbouwt vergeet je de tegenvallers redelijk snel weer, op het moment zelf is het vervelend maar later heb je er weinig last meer van. Daarom is het zo opvallend dat mijn moeder juist negatieve dingen onthouden heeft. Komt dat door de impact, die ze gemaakt hebben ? Geen idee. Met mijn eigen set herinneringen kon ik bij haar ook wel iets vinden, maar het valt allemaal bar tegen. De afgelopen week waren er maar twee dingen, die ik heel opvallend vond. Ze ging een keer helemaal zelfstandig naar buiten en parkeerde zichzelf in het zonnetje. Dat lijkt niet opvallend, maar eigen initiatief is iets waar ze maar een vingerhoed vol van heeft. En tijdens een tripje naar Rees zei ze bij de aanblik van de Rijn, ze vertellen je op school een heleboel dingen over de Rijn, ze vertellen je alleen niet hoe breed hij is. Op zo'n moment denk ik, kijk er zit toch nog iemand in.
Wat het voor een dag is ?
Geen idee.
Een oranje dag ?
O, Koningsdag !
Geranimo
Ik zit al wat jaren achter de geraniums, niet dat ik daar nou mee zit. Een plaatselijke vereniging leurt er ieder jaar mee en dan schaf ik er wat aan. Ze hebben een ruime keuze en ze brengen ze langs de deur wat wil een mens nog meer. Dit jaar heb ik een klein probleem . . . de winter was lang niet koud genoeg en de meeste van mijn geraniums hebben dat geweld dus moeiteloos doorstaan. De kans dat ze nu nog het loodje leggen door een nacht met nachtvorst daalt zienderogen.
Hangers
De hangers zagen er raar uit, hun ranken waren hard en wit uitgeslagen. Wat moet ik ermee dacht ik, zouden ze dit probleem in Spanje ook hebben ? Ik heb alles wat er doods uitzag weggeknipt en heb er toen wat verse aarde en een lading pony mest bijgedaan. Af en toe doe ik er wat extra water bij en zie, het gaat de goede kant op.
Moederdag
Straks is het weer bijna Moederdag en dan komen ze weer, de verkopers van de geraniums. Wat ga ik ze vertellen ? Dat ik pas weer koop als ze er ook een echte winter bijleveren ? Ik denk dat het dit jaar echte Moederdag geraniums worden, voor het balkon van mijn moeder. Daar heb je altijd het idee dat je op een winderige poolkap staat, daar gaan ze vast wel dood of de winter nou kwakkelt of niet.
Nog steeds een groentetas
Deze week in het groentepakket - paksoi, rode kool, knolvenkel, uien en tomaatjes. De tomaatjes mogen in de vensterbank op kleur komen. De uien gaan in hun doosje, donker en koel. De paksoi gaat vanavond meteen de pan in. Voor de rode kool heb ik nog geen plannen, daar moet ik eerst over denken. Knolvenkel, apart maar toch lekker zit vaker in de tas, lekker uit de oven met rijst erbij. We vinden het zo lekker, dat we het dit jaar uitproberen in de moestuin. Het wordt een probleemloze teelt genoemd . . .. Het zaad zit net in de grond, nu is het afwachten op de problemen.
We, mijn broer en ik, hebben het er wel vaker over gehad om mijn moeder eens onder de arm te nemen en mee uit logeren te nemen. Ik dacht als jij daar zin in hebt . . . veel plezier. Waarom logeert ze nu dan toch bij mij ? Ik weet niet precies hoe het gekomen is. Ze wilde ook liever een hele week dan alleen een paar dagen. Niet dat dat veel zegt, want gister na dag #1 had ze het gevoel dat ze al een hele week hier was. Nou had ik haar ook behoorlijk op sleeptouw genomen. En nu ik haar hier heb, weet ik het zeker - die bovenkamer is niet op orde. Maar het is ook nog niet helemaal hutserderfluts. Ik weet nog steeds niet hoe ik het noemen moet. Ze kan b.v. beneden moeilijk het toilet vinden en dat is knap lastig als je erg nodig moet. Ook stond ze rustig om 6 uur op terwijl hubby G. opstond om naar het werk te gaan. Dat was op zich niet zo erg, maar ik kan weinig waardering opbrengen voor iemand die bij mij de slaapkamer op stommelt en het licht aandoet - zeker niet als ik nog half in coma lig. We komen de dag door met boodschappen doen, koffie drinken, eten, T drinken en in de tuin werken. Net was ik het even zat en heb haar een handwerkboek in de handen geduwd. Ga dat maar even bekijken. Even rust, even tijd om te typen.
Groei
Het groeit allemaal nog niet spectaculair en er is wederom een blond konijn langs geweest dat een halfslachtig gat gegraven heeft. Ook is halverwege de rij kapucijners een tiental planten vakkundig gekortwiekt, maar ze lijken de knaagschade toch te boven te komen.
De tuinbonen heb ik uitgeplant toen ook de aardappelen de grond in gingen. Na het uitplanten zijn ze op 1 na allemaal aangeslagen. De aardappels komen nu boven de grond uit piepen. Dit jaar zijn het piepers van de merken "Anaïs" en "Agria", ik wilde eigenlijk "Junior" hebben maar die waren niet beschikbaar.
Oogsten
Maar er valt toch ook al wat te oogsten, de spinazie is gekortwiekt en inmiddels opnieuw ingezaaid. De stengels, waarvan eigenlijk alleen het type "Namenia" enigszins te hachelen is, hebben vandaag het loodje gelegd. Maar er meldt zich ook iets anders in de moestuin, het witte goud. Die van ons kleuren al wat paars, bij de aspergeboer is dat niet gewenst, maar mij stoort dat niet zo.
Klaagsmurf
Hoe is het mogelijk dat er ooit ene klacht behandeld wordt door de reclame code commissie. Ze hebben een onvriendelijk ogende website, ze hebben e-mail, maar verder zitten ze nog in het pleistoceen. Onvriendelijk, ja - hun logo bestaat uit een groen en rood rondje en dat gebruiken ze om je te laten kiezen tussen "voor bedrijven" en "voor consumenten". En dan mag jij raden welke kleur bij "voor consumenten" hoort.
Overledenenregister
Ik ben blij met die registers, ik hou niet van dat gebel en die vervuiling van mijn brievenbus. Toen mijn vader doodziek op bed dood lag te gaan, werd mijn moeder gebeld door een loterij. Daar zat niemand van ons op te wachten, ik heb toen voor haar een inschrijving in het bel-me-niet register geregeld. Je zit verdwaasd op de bank en de brievenbus kleppert met reclamedrukwerk voor je net overleden vader. Dus ik was blij dat je kunt zorgen dat je niet eeuwig reclame voor overledenen krijgt en heb mijn vader op laten nemen in het nationaal overledenenregister. Dat vermindert de stroom reclamedrukwerk aanzienlijk, je hebt natuurlijk een aantal bedrijven die je aan moet schrijven omdat mijn vader ergens op geabonneerd was. Dat was te overzien, maar er blijven altijd die-hards over.
Die-hards
De reclamegeile die-hards stuur je na de eerste reclame uiting een mailtje. Een mailtje met de strekking - mijn vader is dood, willen jullie hem alstublieft niets meer sturen. Zelfs met vriendelijke groeten, zelfs dat nog. Als je dan maanden later een uitnodiging voor een paasshow krijgt wordt het tijd om te kijken of er geen andere manieren zijn om ze tot rede te brengen. Bij het register verwijzen ze voor klachten naar de website van de reclame code commissie.
Reclame code commissie
Deze commissie zit duidelijk niet te wachten op werk, want je moet je eerst al langs allerlei obstakels wurmen voordat je klagen mag. Het klachtenformulier is geënt op het inhoudelijk klagen over reclame, dus als je alleen maar wilt klagen dat een bedrijf jouw overleden vader reclame stuurt moet je de waarheid geweld aandoen om dat formulier ingevuld te krijgen. Er wordt rap op mijn klacht gereageerd. Of ik de bewijsjes dat ik het bedrijf vriendelijk verzocht heb om niet meer te mailen kan opsturen. Dat doe ik dus per mail, het was ook mail, maar dat schijnt niet de bedoeling te zijn. Alleen klagen via het formulier of per post. Zouden ze aandelen PostNL hebben ?
Muziek
Ze zeggen dat mensen zoals mijn moeder, vergeetachtig in het kwadraat, baat hebben bij muziek, muziek is hetgeen wat het langst schijnt te blijven hangen. Nou doet mijn moeder de tv niet aan om op de Duitser schlagers of een muziekparade te kijken. Het komt niet in haar op, haar initiatief is stuk, en als het wel in haar opkomt weet ze waarschijnlijk niet goed hoe het werkt. Mijn vader was thuis de baas over de afstandsbediening. Er werd ook wel radio geluisterd, maar ook de radio zet ze niet aan. En ga ik haar uitleggen hoe een cd-speler werkt ? Kansloos. Dus heb ik mijn hoop gevestigd op een platenspeler. Gewoon maar een nieuwe, waar je verder geen boxen, tuner of versterker bij nodig hebt.
Hopeloos
Ik weet dat het moeilijk zal worden, vooral voor mij, want ik heb al genoeg dingen aangedragen waar niet meer naar omgekeken wordt. Een digitale fotolijst zetten we uit en wordt vervolgens met de scherm kant naar beneden gelegd. Op die manier ziet hij er een beetje uit als ET phone home, met zijn standaard als antenne in de lucht gestoken. De nieuwe bril is niet langer dan een dag gedragen. Dus wie zegt dat de platenspeler deze reeks gaat doorbreken - nou helemaal niemand. Maar er zijn platen in huis, dus misschien heel misschien wil dit wel - nou en anders zit er een leuke platenspeler in de erfenis. Als je nog niet cynisch was, wordt je het wel als je met haar soort mensen omgaat.
Gewoon
Het is natuurlijk niet zo maar een platenspeler, je kunt er ook een cd in afspelen, radio mee luisteren en muziek mee streamen via een bluetooth verbinding. Daarnaast is het ook een veredelde wekkerradio, je kunt door meerdere drukken op de knop instellen dat hij over 15 tot 90 minuten uitgaat. Met de wekkerfunctie kun je hem zo instellen dat hij op een bepaald tijdstip aangaat, hier kun je kiezen voor radio - cd - of je eigen muziek via de bluetooth. Straks zeggen ze ook nog dat je er een tosti ham-kaas mee kunt maken.
Philips vergelijkt hem zelf met de ag4131, nou ik zie de overeenkomst niet zo - maar wie weet kan ik mijn moeder wijsmaken dat het een model uit 1965 is.
In het echie
De doos is niet bijzonder groot, het apparaat zelf ook niet - het lijkt erop dat ze op zoek zijn gegaan naar de minimum maten. Niet qua hoogte, maar wel in breedte en diepte. De eerste teleurstelling vind ik achterop, een FM antenne ik had op een gat voor de kabel gehoopt. De tweede teleurstelling is dat het erg plastic is, maar ja dat was te verwachten, niet ? De kleur is wel mooi, maar dat is subjectief. Er zit een mini afstandsbediening bij, met van die tiptoetsen, ik heb daar zo'n hekel aan. De draaiknoppen op het apparaat zelf vind ik geweldig, de achter een alu strip verborgen tiptoetsen vind ik maar zozo. Als je de bluetooth functie aanzet gaat er een enorm fel blauw lampje branden, dat mag wel wat minder.
Als ik Danny Vera in het tosti ijzer duw en er geluid uit de blauwe doos komt valt me dat niet tegen. Vanavond maar even op zoek naar een LP, ik geloof dat hubby G "draaikonten" van Kooten & de Bie in de aanbieding heeft.
Oeioeioei
Zodra je het vinyl erop hebt liggen en je de arm met de naald beweegt krijg je de volgende schok, de motor bromt. Nou is dat niet zo'n probleem als je welcome to the jungle van Guns n' Roses draait, maar zo'n wauwelplaat van van Kooten & de Bie moet je aardig hard zetten om de brom te overstemmen. Daarnaast waarom moet ik zelf de naald op het vinyl leggen en de arm weer terugzetten ? Je zou toch denken dat de techniek helemaal top was, toen ze stopten met het maken van platenspelers. Wat hebben ze met al die kennis gedaan, uit het raam gegooid ? Is het te duur om die techniek te gebruiken ? Maak dan 2 versies, want onkiedonkie platenspelers kunnen we al bij de aldi kopen, daar hoeft Philips echt niets meer aan toe te voegen.
Eindoordeel
Dat had veel beter gekund, nu is het eigenlijk een leuk ding voor in de caravan. Het is nu gewoon 1 stap hoger dan wat je bij de aldi of de lidl haalt en van Philips verwacht ik meer. Het had me helemaal geen hol kunnen schelen als ik er geen radio mee had kunnen luisteren. Wat moet ik met een als platenspeler vermomde wekkerradio. Het is gewoon heel simpel, ik wilde zorgen dat mijn moeder weer plaatjes kan draaien. Zo wordt dat ding ook min of meer verkocht, maar hallo jongens en meisjes van philips had ik voor deze prijs niet iets meer platenspeler en iets minder meuk kunnen krijgen ?
Angst
Als je moeder vergeetachtig wordt en zich ook nog eens als een zeventienjarige gaat gedragen, dan slaat de angst je om het hart. Maar het allerergst is misschien wel dat zodra je iets niet weet je bij jezelf "oh-oh" denkt. Pas nog. Een grote importeur van deutsche wagens stuurt mijn vader nog steeds mailings. Ze sturen mijn vader mailings ondanks dat wij hem aangemeld hebben in het nationaal overledenen register, de "hallo-ik-ben-dood" versie van het bel-me-niet register. En ook een vriendelijke e-mail, met stuur ons niets want vader is dood, heeft niet geholpen.
Reclame code commissie
Aangezien ik geen zin heb in dat gezeur, keek ik of er een andere manier was om ze tot rede te brengen. Ja, die is er, bedrijven horen de registers (bel-me-niet, mail-me-niet en hallo-ik-ben-dood) te respecteren, en je kunt dus over dat soort onfatsoenlijke bedrijven klagen bij de reclame code commissie. Nou over gezeur gesproken.
De reclame code commissie heeft een onvriendelijk ogende website met een klachtenformulier, dat totaal geënt is op klagen over de inhoud of het aanzien van reclame. Maar ze zijn ook het loket om te klagen als bedrijven geen rekening houden met de registers. Dus ik vul het formulier toch maar in, omdat je alleen via het formulier mag klagen. Dus ik smokkel hier en daar om door de controles van de verplichte rubrieken heen te komen. Ik zou ze nog tips kunnen geven, maak b.v. twee formulieren, voor klagen over het minachten van de registers toets twee. Nou ja klacht verzonden, krijg ik een brief of ik de in mijn klacht genoemde correspondentie op kan hoesten. Tuurlijk, dus ik mail dat, ik is modern.
Nee nee nee
Omdat de reclame code commissie niet modern is schrijf ik een stukje over ze, dat is tegenwoordig mijn manier van afreageren, stompen tegen zo'n boksbal is niets voor mij. Ik denk ze zijn net een . . . en toen kon ik niet meer op het woord komen. Ik zag het dier voor me, maar kon er niet opkomen. Als titel van het stukje gebruikte ik tijdelijk het woord dinosaurus, zie je wel façade gedrag. Nou ja ik kom er misschien nog wel op, ik deed een halfslachtige zoekactie op google, resultaat nul. Al fietsend zat ik te malen, het waren van die grote dieren, met van die slagtanden, bruin. Je-weet-wel van die harige olifantachtige dieren, die Europa onveilig maakten en het begint met een "M". Moeflon, mustang, Merwede kanaal, Moeder Maria nog eens aan toe. Gelukkig werd ik afgeleid door de boodschappen, die ik moest doen. En ik troostte mezelf met de gedachte dat het mechanisme "boodschappen doen" in ieder geval nog wel werkte. Toen ik thuis was wist ik het woord weer, en het begint zelfs met een "M", mammoet.
Dit is mijn doa, ik sleep hem vaak met me mee, ik gebruik hem niet eens altijd. Soms als ik thuis de foto's van de compact camera bekijk denk ik, ik wilde dat ik mijn andere camera meegenomen had. Niet dat de foto's van de compact slecht zijn, nee mijn spiegelreflex snapt gewoon beter wat ik wil. Ook niet altijd, maar de compact houdt helemaal geen rekening met mij.
Go digital
Na een breuk, die tussen samenwonenden geen scheiding heet maar daar wel op lijkt, had ik opeens geen vlotte camera meer. Na een bepaalde tijd voelde dat als een gemis. In die tijd kwamen de digitale fotocamera's op de markt en ik ging op zoek. Op een dag vertelde ik mijn collega's waar ik mijn oog op had laten vallen. Een "Canon Eos 300d DOA", zou je dat wel doen waren de reacties, waarom niet was de mijne ? Weet je wat die afkorting DOA betekent ? Uhm nee, om dat te weten scheen je naar de serie ER te moeten kijken en dat deed ik niet. Mijn collega's waren zo aardig om me in te lichten, doa dat betekent "dead on arrival". Uh ok, maar waarom zou je een camera zo noemen ? Nou toen de camera getest of verkocht is werkte hij niet, dan gaan ze terug naar de fabriek en dan maken ze met de werkende onderdelen een nieuwe set, een soort Frankenstein dus. Oh oké, aldus ingelicht kocht ik mijn doa. Daarom is het waarschijnlijk geen zwarte uitvoering zoals de 300d normaal gesproken is, maar grijs/zwart en staat er digital rebel op zijn body. Ik heb nog steeds de 1e foto !!! Ik ben een keer klokje rond geweest en de teller staat op 12.724 klik-maar-raak-voor-een-knaak foto's and still counting.
Vervangen :-(
Ik vind hem nog steeds te gek, jammer genoeg begint hij nu, tien jaar later, te haperen. Ik ben al zeker drie keer op zoek gegaan naar vervanging. Ik kom er niet uit en leg mijn speurwerk dan apart om er een nachtje over te slapen. Tegen de tijd dat ik mijn speurwerk weer oppak, zijn de modellen van de vorige speuractie alweer af door de zijdeur en kan ik opnieuw beginnen. Als ze tegenwoordig nog doa's verkochten dan zou ik het wel weten.
Lastig
Wat moet je als je moeder niet echt je moeder meer is en ze op een afstand woont ? We bellen en plannen de bezoekjes zodat de last verdeeld wordt over mijn broer en mij. Ja, een last zo durf ik het best te noemen. Zelf weet je dat ze meer hulp en begeleiding nodig heeft, maar zij vindt alles nog prima gaan. Het enige drukmiddel dat je hebt om dingen voor haar te regelen is een gang naar de rechter, het is iets waar mijn broer en ik nog steeds weinig voor voelen. Nederland is soms maar een raar land, met op dit gebied een alles of niets regelgeving. Terwijl ik meer behoefte heb aan grijs, maatwerk, zodat je je moeder haar waardigheid niet hoeft te ontnemen.
Tweedimensionaal
Ik heb haar gisteren gebeld en ik vind dat altijd zo raar aanvoelen. Haar antwoorden zijn altijd een soort afspiegeling van wat jij net hebt gezegd. Ze heeft vanochtend net aan jou gedacht of aan het onderwerp dat je aansnijdt. Er komt bijna nooit spontaan een verhaal uit, en als het er wel uit komt heb ik altijd de grootste moeite om maar de helft ervan te geloven. Zeker over de telefoon voelt ze niet als een mens van vlees en bloed aan. Ze voelt vlak, smakeloos en kleurloos aan met hier en daar een sprankje van wat vroeger was. Ik dacht later tweedimensionaal, maar ik vraag me af of dat zelfs niet een te positieve omschrijving is.
Caleidoscoop
Is dit wel Alzheimer ? Als er over dementie gepraat wordt, hoor je al snel de naam Alzheimer vallen. Maar alle deskundigen zeggen ook dat ze dat pas met zekerheid kunnen zeggen als ze later het brein onder de microscoop leggen. Alhoewel ook daar boeken ze al vooruitgang in. Toen mijn vader doodging had ik behoefte aan meer kennis en ben ik gaan lezen, je wordt er niet vrolijk van. En dan zeggen ze wel dat het ziekteverloop een heel individueel gezicht heeft, maar toch. Ja - het repetitieve, 100.000 keer hetzelfde verhaal vertellen of dezelfde vraag stellen, ze testen je uithoudingsvermogen. Ja - het teruggaan in het verleden. Ja - het niet meer kunnen koken. Ja - het verbloemen van dingen die niet goed meer gaan. Ja - het vergeten van woorden. Maar als ik terugdenk duurt dit al zeker tien jaar en misschien zelfs al langer als ze het in het begin nog beter kon verbloemen. Maar hoe kan het dat ze twee keer in een week haar huis niet kan vinden en dat de afgelopen drie weken voorbijgegaan zijn zonder dat soort problemen ? Het ene moment is de grijze brij een brij, een moment later en ze weten je precies te vertellen waar de watermeter zit. Net een caleidoscoop.
Verveel
Als ik mij op het wereldwijdeweb verveel doe ik altijd het home & garden katern van de digitale versie van the new york times aan. Vooral de dia shows zijn leuke inkijkjes, laatst keek ik plaatjes bij mensen thuis, die hun interieur afgestemd hadden op de films van Wes Anderson. En omdat ik niet zo goed snapte waar het over ging heb ik ook het bijbehorende stuk gelezen. Daarna verspil ik mijn tijd met een zoekactie in IMDB om te zien wat voor films de beste man gemaakt heeft. Later zie ik in de krant dat ik gewoon naar de bios kan om "The grand Budapest hotel" te zien. Nou ja gewoon, alleen als je in een stad woont met een bios die Wes Anderson op waarde schat. Nu zag ik dat hij ook "Moonrise Kingdom" gemaakt had, een film waar ik voorstukjes van gezien heb en waar ik wel heen had gewild, maar die ik toch niet gezien had.
Zoektocht
Ik ben een echte liefhebber van de bibliotheek maar waarom de films daar zo duur zijn, vooral als ze uit een andere bieb moeten komen, ontgaat me. Dus ik ging op zoek op Marktplaats, de film is amper te vinden. En hij staat ook niet bij de action in de bak, hmm dus ik heb als test deze keer een dvd op ebay besteld. De dvd arriveerde redelijk snel, strak in het folie en zo'n doosje houdt de boel wel heel tijdens de overtocht. Het enige nadeel, als je het al een nadeel vindt, is dat er geen Nederlandse ondertitels bij zijn. Zelf kan ik er niet wakker van liggen en heb ter ondersteuning de Engelse ondertitels aangezet.
De film
Waarom de rolprent "moonrise kingdom" heet, is me een raadsel, ik heb geen duidelijke link met de film kunnen leggen. Het is op zich een sprookje en dat stoort me niet, maar ik had wat meer humor verwacht, het wordt allemaal heel onderkoeld gespeeld. Het is best geinig om Bruce Willis als een beetje suffig figuur te zien in plaats van de held met blazing guns. Maar ik werd moe van het altijd uitdrukkingsloze gezicht van Suzy, dat zal Wes best van haar gevraagd hebben, maar ik zag het nut niet zo. In het verhaal schijnen Sam en Suzy allebei min of meer ontspoord en vriendeloos te zijn, maar dat wordt alleen maar gemeld. De opbouw naar de wegloopactie, het waarom is minimaal aanwezig. Als ik er zo een dag later over denk, denk ik dat het gehele verhaal beter uit de verf gekomen zou zijn als ze er een serie van 10 delen van gemaakt zouden hebben. Ik zag amper het verschil tussen de ene en de andere padvinder en de broers van Suzy zijn pionnen op een bord, die voor beeldvulling zorgen. Ik heb me best vermaakt, ik ben niet na 10 minuten iets anders gaan doen, maar een film waarin ik de verteller de beste rol vind hebben laat wat te wensen over.
Ik zat in de bibliotheek naast de kast met breiboeken te wachten tot hubby G. klaar was. Om me te amuseren bekeek ik wat ze er verder voor boeken hadden staan. Leven van 1 euro per dag, oftewel leven over andermans rug. Hé een boek van Zamarra Oomes-Kok, "Op rolletjes", huishoudmanagement voor iedereen laten we dat maar eens meenemen. Thuis heb ik een ander boek van haar, "Opgeruimd!", in de kast staan dat net als "Op rolletjes" uitgegeven is door Karakter Uitgevers.
Rommelkont
Ik schijn lang niet zo'n enorme rommelkont te zijn als ik dacht, ik gooi mijn post niet ongeopend in een grote verhuisdoos. Oud papier, lege flessen en de vuilnis gaan gestroomlijnd de deur uit. Verder krijg ik het excuus aangereikt dat ik erfelijk belast ben door twee ouders, die alles wilden bewaren. Zelf vind ik dat altijd een reden te meer om wel op te ruimen, ik heb gezien hoe ik het niet wil. Maar het boek zet je ook aan om een enorm saaie trien te worden. Koop je handdoeken in 1 kleur, zo kun je ze altijd samen wassen. Was je beddengoed en gebruik het meteen weer om je bed mee op te maken, ja hallo ik wil ook wel eens tegen wat anders aankijken. Toen ik hubby G vertelde dat in het boek staat dat je de keukenapparatuur 2 keer per jaar van de muur moet trekken zodat je erachter en eronder kunt poetsen, in ons geval de koelkast en de wasautomaat, zei hij nou ja ze staan er nu al 5 jaar dus dat kan wel een keer. Nooit in mijn leven heb ik mijn ouders, van de ouderwetse generatie, voor de poets de koelkast van de muur zien halen laat staan de wasautomaat . . ..
Doorzettingsvermogen
Mijn probleem blijft bestaan, ik heb een pesthekel aan de normale poets, het boek draagt geen oplossing aan om daar vanaf te komen. Als ik elke dag een beetje ga doen ben ik na drie weken rijp voor het gesticht of liggen de goede voornemens bij het oud papier. Ik besluit het schoonmaak hoofdstuk nogmaals te lezen en tsja een schema maken, dat kan ik vast wel. Ik reserveer bij de bibliotheek vast twee andere boeken waar dit boek naar verwijst. Om je huis goed schoon te houden schijn je over doorzettingsvermogen te moeten beschikken.
Het boek
Wat vind ik van het boek, het is vlot geschreven, maar soms wat oppervlakkig. Verder is het misschien wel aardig om snelle recepten te vermelden in dit boek, maar dat is paginavulling. Ook word ik niet wild enthousiast over sommige tips die gegeven worden. Ik mis vooral tips om het vol te houden of hoe het poetsen leuk blijft. Ik vind het boek misschien ook zozo omdat ik er zelf weinig van opstak, dus misschien is het een goed boek voor mega rommelkonten, de 1e stap naar een minder rommelig huis.
Verkrijgbaarheid
Het boek is niet overal meer verkrijgbaar, dus je zult er even naar moeten zoeken. Je kunt op marktplaats kijken of je haalt het net als ik uit de bibliotheek.
Vrijdag
Ik voelde me niet zo en heb een asprientje ingenomen en heb een kwartiertje volledig aangekleed
onder de dekens op bed gelegen. Ik had het nog steeds koud ? Dus wat had het voor zin, opgestaan heb ik me bedacht dat ik wel even de Zman en de kringloop onveilig kon maken. Alleen was ik van plan dit keer niet onvoorbereid op pad te gaan. Ik nam mijn breinaaldendiktemeter mee en nam foto's van mijn voorraad soft en de boekenkast. De Zman kon ik in en uit, want de wol voorraad was alleen maar verder uitgedund. Op naar de buren, geen breinaalden die bij mij in de koker wilden en geen handwerkbladen die ik onmogelijk kon laten liggen. Schade 3,5 euro voor 3 boekjes en 2 blote popjes voor M.
Kringlooptocht
Nou wilde het geval dat hubby G zaterdag zijn vader ging helpen in een dorp verderop en laat ik daar nou ook een kringloopwinkel weten. Dus voor het echt tijd was om hem uit de ballenbak te halen ging ik op weg. Rustig struinen. Als je iets zoekt hebben ze dat vaak niet, dus het is meer kijken dan kopen. De breinaalden pasten me niet, de boeken die ik zocht hadden ze niet, dat ik een nieuw bakje voor het groenteafval zoek was me ontschoten. De poppen durfde ik niet aan, die zijn ten slotte niet voor mij. Wel hadden ze twee tafels met boeken in de uitverkoop, uitverkoop in een kringloopwinkel dat is apart. Dus ik ben met vijf boeken naar huis gegaan, boeken die ik niet per se nodig had. Vijf boeken voor 1 euro, je voelt je haast een dief. Een dief voor het goede doel.
Ik lees de krant achter opa aan dus ik ben altijd een week achter, maakt het verschil ? Als het in de krant staat is het toch al oud nieuws. Afgelopen zaterdag weer een stuk over de IBAN en dat het nou toch echt tijd wordt dat iedereen overstapt. Er wordt met aantallen geschermd er zijn hooguit 40.000 bedrijven nog niet overgestapt op IBAN. En de banken gaan die bedrijven manen om hun zaakjes op orde te brengen. Het is goed dat ik geen koffie dronk toen ik dat las, want ik had me er deerlijk in kunnen verslikken. De banken gaan bedrijven manen, puh. Mag ik bij deze AAB Verzekeringen eens manen om hun zaakjes op IBAN gebied op orde te krijgen ? Je moet voor je oude dag zorgen, dus ik heb in een ver verleden een premie spaarplan geopend. Ieder jaar wordt half februari de premie geïncasseerd, dit jaar wil het maar niet lukken. Ik heb al 2 brieven gehad waarin ze melden dat ze gaan incasseren, 1 dreigbrief dat er voldoende saldo moet zijn want anders, een telefoontje dat het goed gaat komen en een nietszeggend mailtje met toch het vriendelijke verzoek om voor voldoende saldo op de rekening te zorgen. Ondertussen staat het geld al twee maanden te wachten tot AAB zijn zaakjes op orde heeft. Ik had het geld met twee vingers in de neus via de afsluitdijk al gestort kunnen hebben, maar AAB wil incasseren. Nou, zit dan niet zo te prutsen en doe dat dan !
Mijn vader is nu al meer dan 9 maanden dood. De dame die de begrafenis begeleidde zei op het laatste moment, wil je zo'n bordje voor op het graf. Huh, is dan je reactie. Een bordje met zijn naam erop, dat staat er dan zolang er nog geen steen is. Alles gaat op de automatische piloot en je zegt "doe maar". Achteraf ben ik blij toe.
Er staat dan tijdelijk zo'n ieniemienie bordje op zo'n graf en dat ziet er raar uit, maar zonder was helemaal een kale boel geweest. Voor je zover bent dat je aan een grafsteen bestellen toe bent, ben je zo een maand of twee verder. Toen we er helemaal uit waren was het al eind november. De tijd vliegt ook when you are not having fun. En dan begint het wachten, omdat ik geen flauw idee had waar ik op moest rekenen bel ik eind februari met de hunebed bouwers. De steen was er nog niet, dat kon wel veertien weken duren. Veertien weken voelt als een eeuwigheid. En toen ik later begon te rekenen, kwam ik erachter dat we al twaalf weken achter de rug hadden. Er gloorde hoop.
Afgelopen week, weer zes weken verder, kroop de steen weer in mijn gedachten. Mijn gedachten waren duister. Toen de dame van de hunebedbouwers vanochtend belde was mijn reactie dus, je belt om te vertellen dat de steen er is maar niet de juiste maat heeft. Ze zag de humor er van in en pareerde met, ja of hij is gebroken. Maar niets was minder waar, de steen was heelhuids gearriveerd en ze hadden hem ook al geplaatst. Weer een kopzorg minder.
Moestuin min e, een rebus. Als je naar buiten kijkt ziet de grasmat er best groen uit, als je dichterbij komt zijn er toch plekken die meer mos dan gras vertonen. Hmm, verticuteren ? Nog een lawaaiapparaat in de schuur, en strafwerk in het voorjaar ? Heb je wel eens een geverticuteerde grasmat gezien, overal kale plekken waar je dan opnieuw graszaad mag zaaien. Ik zie vaak genoeg een geverticuteerd stukje gras, dat wordt door top verticuteerders onder de poten genomen. Juist ja, door de maatschap flapkam, kip & haan. Zij harken het mos los, wroeten de grond om, wij harken, vullen de kroelkuilen en zaaien dan weer graszaad in. Dat is te zien ook, op sommige stukken groeit het gras een stuk harder dan op andere plekken. Maar om het nette gazon nou ook aan dit regime te onderwerpen, nee mag ik bedanken. En gelukkig mag dat, de new york times schreef pas een stuk over de mostuin. Hubby G vond het iets voor mensen met een tuin waar niets anders groeien wilde. Je kunt het ook alternatief of artistiek noemen, nou alleen de latijnse namen van het spul nog uit de kop leren.
Ik heb ja gezegd tegen de kapper, omdat mijn agenda alleen Odin vermeldde. Was ik toch even vergeten dat woensdag ook broodbakdag is en dat de koelkast een gapende leegte vertoont. Je zou er op slag chagrijnig van worden, maar ik besluit mijn beste beentje voor te zetten. Na de 1e rijs van het deeg neem ik het broodbakken van hubby G. over, ik drink iets eerder koffie en bedenk een strijdplan. Naar de natuurwinkel en dan op de terugweg door naar de kaaswinkel. En dat alleen maar zodat er tussen de middag karnemelk voor de thuiswerkende huisband is. Ik slinger een was de automaat in, voor ik op de fiets spring om naar de kapper te gaan. Had ik nou beloofd vandaag ook nog flammekueche te bakken, ik geloof het wel - nou ja, gewoon het beste beentje voor.
Groentetas
Het groentepakket bevat deze week bosuitjes, bleekselderij, spitskool, koolrabi én baby leaves. Baby leaves oftewel de gekte is ook bij de biologen toegeslagen. Zo'n bio boer heeft zijn medewerkers de moestuin in gejaagd om daar jonge blaadjes uit hun wiegjes te rukken en dat verkopen ze dan in zakken met 75 gram inhoud. Wat zeggen ze steeds, 2 ons groenten & 2 stuks fruit, dat wordt wel ingewikkeld zo. Het enige voordeel van die baby leaves is dat je er heel goed flammekueche bij kunt eten, daar moet dan maar een extra uitje op.
Toen ik vanochtend goed wakker was en naar buiten keek waren ze er al, de bollenpoters. Heel rustig maar gestaag verandert de akker in een akker met nette bedden. Een vrachtwagen vol met kisten pootgoed erbij en gaan met die banaan. Ik wrijf de ogen nog eens uit, ontbijt, voer de kippen en ga bij de buurman kijken of er al meer lammeren zijn. Terwijl ik met de buurman en de nieuwbakken en aanstaande moeders keuvel barst er een bui los. Wij staan droog in de schuur, de trekker piloot zit droog in zijn tractor en het mannetje op de bollenpoter zit vol in het weer. Weer thuisgekomen besluit ik een was te draaien ook al kan die niet buiten drogen. De ochtend gaat vanzelf voorbij, ik besteed tijd aan mijn minst favoriete hobby - poetsen. Ik poets de badcel, de gootsteen in de bijkeuken en het toilet. Af en toe werp ik eens een blik naar buiten, zon en regen en de boer hij ploegde voort. Ik heb medelijden met het mannetje achterop, maar ja het weer is het weer.
Jaar na jaar staat de akker van de buurman vol met mais, ieder jaar staat het manshoog, een groene muur. Dit jaar waren er geheimzinnige bewegingen. Er kwam een mannetje met op de aanhanger een quad, zo'n mislukte motor. Met die quad reed hij heen en weer, heen en weer over de akker. Je moet er maar zin in hebben dacht ik, na 2 keer heen en weer heb je zo'n akker wel gezien. Maar hij hield vol en schuimde de hele akker methodisch af. Later bleek dat hij grondmonsters had genomen zodat ze konden zien of de grond geschikt was voor aardappels. Later zag de hubby een andere vreemde trekker, het zal denk ik dan. Ik schijn de strontkar en nog wat andere trekkers gemist te hebben, maar ik kan echt niet de hele dag uit het raam kijken en zelfs niet altijd thuis zijn. Vorige week wederom beweging, na 2 banen ploegen laste het mannetje van de trekker een pauze in. Dan maar eens een praatje maken, zijn baas kwam er ook nog bij. Het blijkt dat ik dit jaar echt geen bloembollen had hoeven bestellen, dit jaar krijgen we geen mais, ook geen aardappels maar een akker vol met gladiolen voor de deur.
Als T&M op bezoek komen zijn we meestal wel even druk met het uitpakken en delen der geschenken. De tas terug was ongeveer net zo vol als de tas heen, dus dat was goed. Ik kreeg onder meer 2 bollen "Bianca" turquoise gemêleerde wol of beter gezegd acryl. Wat maak je met 2 bollen wol, 2 sjaals, 2 mutsen maar niet iets groters. Ik brei het liefst iets groters, ik had nog effen turquoise royal liggen, maar dat vloekte enorm met de gemêleerde "Bianca". Nou ja leggen we het nog even opzij.
Ik had bonte royal melange liggen, een bonte verzameling van kleuren waarvan ik niet wist of ik het nou mooi vond en ook niet wat het worden moest. Omdat ik wilde weten hoe het er gebreid uit zou zien breide ik een proefstuk, het resultaat was niet onaardig. Omdat ik toch bezig was heb ik er een stuk "Bianca" aan vast gebreid en kwam tot de ontdekking dat die combinatie niet vloekte. Dus ben ik naar de winkel getogen om wat meer bonte royal van het juiste verfbad te halen en op zoek gegaan naar een leuk patroon. Het patroon dat ik uiteindelijk uitkoos was "spoke" van het online breiblad "Knitty". Het plan is om het halve wiel dat hierin zit van de gemêleerde wol te maken en de rest van de bonte royal. Toen ik het wiel af had bleek dit veel kleiner dan de foto's bij het patroon doen vermoeden. Ik ben bang dat het uithalen en opnieuw het wiel uitvinden wordt.
Ik wil graag een beetje regen voor de moestuin, warmte en zon is leuk, maar zonder vocht kiemt er amper wat. Ieder jaar probeer ik uien groot te brengen, terwijl ik heus wel weet dat die boeren in Zeeland dat veel beter kunnen. Hoe zouden ze dat toch doen vraag ik mij weleens af. Ik zaai als het geregend heeft en ze in het weerbericht het een en ander aan neerslag voorspellen. Maar zodra ik het uienzaad gezaaid heb bedenken de wolken zich en regent het uhm, waarschijnlijk bij die boeren in Zeeland. Gelukkig heb ik meer pijlen op mijn boog. Ik heb tuinbonen in een bloembak gezaaid en die moeten de grond in voordat ze nog groter worden. Daarnaast zijn de pootaardappelen al mooi voorgekiemd en wordt het tijd dat ze ondergronds gaan. Op mijn hurken zit ik later bij het wortelvak te kijken, echt geen enkele ui te bekennen - het is om te huilen.
Vanochtend op de radio weer een onderzoek, deze keer winkels waar mensen wel en niet blij van worden. Van mij mogen ze dat geld wel ergens anders aan besteden, ik heb namelijk sinds kort een probleem of beter gezegd wij. Wij hebben een nieuwe afwasborstel nodig, u weet wel ik heb een vaatwasser type "man" en in plaats van vaatwas tabletten gebruikt hij een afwasborstel. Ik kan alvast de kruidvat een tip geven, wij hadden afwasborstels van jullie, drie in een onooglijk zakje en die waren top. Als het kruidvat ze in het standaard assortiment opneemt ben ik van mijn probleem af.
Is hubby G. veeleisend, ik vind van niet. De afwasborstel moet fijn in de hand liggen, je moet er goed een pan mee kunnen afwassen en de kop van de borstel moet in glaasjes passen. Sommige afwasborstels vallen in de winkel al af omdat ze niet aan het glaasjes criterium voldoen. Als een afwasborstels scherpe randen in het handvat heeft laat ik ze ook liggen. Ondertussen heb ik al vier verschillende afwasborstels in huis gehaald en een nog groter aantal al in de winkel afgekeurd. Bij een bezoek aan Zutphen in februari heb ik er een gekocht bij de wibra, ik dacht voor 39 cent kun je je geen buil vallen. Binnen een maand tijd, 1 grote afwas per dag zag de afwasborstel er niet meer uit. Vind je het gek dat ze slecht scoren in het van welke winkel wordt u blij onderzoek.
Ik struin onze kringloop regelmatig af op zoek naar tijdschriften over breien, breinaalden of een boek dat absoluut niet achtergelaten kan worden. Vandaag was ik op zoek was naar een verweesde breinaald maat 4,5 bij voorkeur van het merk Aero, dit omdat ik er thuis ook zo een heb. De oogst; een verweesde breinaald maat 4,5, sokkennaalden maat 4 en een hema breiboek. Het hema breiboek is een dikke uitgave modeseizoen 78/79, met sterren uit die tijd. Deze kan nog wel even in de kast, want het is een herfst/winter uitgave. Totale schade anderhalve euro. Op weg naar huis een geheel andere bijdrage aan de kringloop uit de berm geplukt. Ja, bij dat verkeerslicht waar ik altijd langs kom kun je best je lege flesje met een sierlijke boog uit de auto kiepen, daar maak ik dan straks een mini kas voor een van de tomatenplanten van.
De bollen catalogus lag hier al een tijdje te lonken. Moet je ieder jaar weer bollen bestellen ? Nee natuurlijk niet, maar ik dacht aan mijn vader die onder de groene zoden ligt. Zijn groene zoden liggen 145 kilometer verderop, dus ik ga er niet wekelijks en zelfs niet maandelijks heen. Maar het hoeft er natuurlijk ook niet kaal bij te liggen zoals nu. In afwachting van de steen staat er alleen een klein bordje en nu het warmer wordt zal er ook wel onkruid groeien. Niet dat mijn vader daar last van heeft, maar mag ik het irritant vinden ? Ook straks als er wel een steen ligt blijft er plek voor bloemen, dus heb ik van die opschepperige crocosmias besteld. Met een beetje geluk bloeien die jaar na jaar. En als je dan toch bollen besteld, dan bestel je voor je eigen tuintje ook iets. Het meest opvallende dat ik bestel is een eucomis, twee jaar geleden kwam hij na de winter niet meer op en ik moet zeggen, ik mis de opschepper.
