Vanochtend een moeizame start omdat ik gisteren op een tijdstip, waarop ik normaal gesproken het bed in duik, met mijn goeie gedrag in het theater zat. Mijn hoofd heeft baat bij regelmaat, dus zoiets moet wel de moeite waard zijn. En dat ik nog nooit in het "nieuwe" Amphion theater was geweest, dat al in 2010 zijn deuren opende, zegt genoeg. Ik kom vaker bij de buren, maar ook daar ga ik alleen heen als een film me aanspreekt.
Ik wens u veel personeel
's Middags voor de voorstelling word ik in verwarring gebracht door een annuleringsmail. Er is 1 ding echt goed aan die mail, de afzender verstuurt het netjes aan iedereen door middel van het gebruik van een blind carbon copy (bcc). Jammer is alleen dat het mailtje naar iedereen wordt verstuurd, die een kaartje voor 2 mei heeft, dat is slordig omdat er die avond twee verschillende voorstellingen zijn. Maar de mensen die naar de "little voice" voorstelling zouden gaan en hun mail lezen, weten dat ze gewoon naar de kroeg, de bios of dat verjaardagsfeest kunnen. Het is een mail uit de categorie, die ik haat. Het onderwerp meldt dat de voorstelling geannuleerd is, in het mailtje zelf staat alleen maar een hartelijke groet met toeters en bellen. Er staat niet in waarom de voorstelling geannuleerd is, er staat niet in dat er nog plaatsen vrij zijn bij de andere voorstelling, er staat niet in of er kans is dat de voorstelling ingehaald wordt. Er staat zelfs niet in dat als de voorstelling alsnog ingehaald wordt dat je dan geïnformeerd zult worden en natuurlijk een vette korting krijgt. Er staat niets in over het eventueel terugstorten van de entreeprijs. Wel is de afzender "Hoofd Marketing en Communicatie" met hoofdletters. Het excuusmailtje voor de bezoekers van de andere voorstelling bevat een taalfout, ik ga bijna huilen.
Wie brengt wie
Toen we besloten naar Keuper en Jolij te gaan hadden we net een stukje in de krant gelezen waarin stond dat ze het nog niet eens waren over de werktitel van de voorstelling. Op ons elektronisch plaatsbewijs staat dan ook "Hans Keuper en Ferdi Joly - Ferdi Joly met Hans Keuper". Maar gelukkig brengt het excuusmailtje volgend op het annuleringsmailtje hier ook duidelijkheid in "Geachte Hans Keuper-bezoeker,". Dus je weet het Ferdi, je hoort er niet bij, je bent veroordeeld tot eeuwig aanhangsel.
Mooi rood is niet lelijk
Niet dat ik een hekel heb aan rood, verre van dat, maar zo veel rood leidt tot verwarring. Zeker de eerste keer lijkt alles op elkaar, ik mag van geluk spreken dat ik de toiletten en de juiste zaal heb kunnen vinden. Alhoewel het me opviel dat mensen, die in verwarring verkeerden netjes de goede kant opgeleid werden. Er zijn twee zalen, zelf zou ik die dan twee verschillende kleuren hebben gegeven om enig onderscheid aan te brengen. De paarse en de gele zaal bijvoorbeeld, altijd maar dat rood. Om bij de zaal te komen neem je de lift of van die akelige showbizz trappen, ik hou er niet van, doe mij maar een leuning of verzin eens iets origineels. Ik ben niet bang voor hoogtes op zich, maar ik heb springangst, de angst dat ik spring omdat het kan. Daarom werd ik ook niet blij van de doorzichtige balustrades met een doorkijk naar beneden en ik droeg niet eens een rokje. Omdat we enorm op tijd waren en verder geen bekenden zagen hebben wij ons bij een van de grote ramen geposteerd, dan kun je kijken hoe de rest van de gasten de stormbaan neemt, die voor de ingang ligt.
De zaal
Ik weet niet wat ik erover moet zeggen, er is vast enorm over nagedacht. Als ik het een naam probeer te geven dan kom ik uit op een veredelde gymzaal met tribunes erin. Veredeld, want er hangt een prima geluidsinstallatie, ze hebben gekleurde lampen én nep-smog. Wij zaten op rij 13 en dat betekende deze keer dat je maar 1 rij voor je hebt en de artiesten dus min of meer kunt aanraken. Je komt boven de zaal binnen en je daalt af op wederom showbizz trappen, leuningen zijn tot een minimum beperkt. Als je nou een nieuw theater bouwt, kun je dan geen veilige trappen in zo'n zaal maken ? De veiligheid lijkt opgeofferd aan het flexibel maken van de zaal.
Fototentoonstelling
Het theater hangt vol met grote foto's van artiesten, bordjes vermelden wie de fotograaf en de sponsor zijn. Wij hebben de pauze gebruikt om er zo veel mogelijk te vinden, zo vonden we boven een Bennie Jolink in een "we want you as a new recruit" pose en schold hubby G. Boudewijn de Groot uit als "is dat niet die schrijver ?". Ja, dat is niet die schrijver! Zo gingen we radend en wetend het theater door, want er was blijkbaar geen geld meer aanwezig om naast iedere foto even te vermelden wie er afgebeeld is. Er wordt tegenwoordig nogal wat verwacht van de theaterbezoeker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten