Speelgazon

Mijn moeder was jarig en omdat ik dan nooit weet wat me te wachten staat ben ik nerveus voordat ik ga. Vooral omdat ze me de afgelopen week al iedere dag gebeld heeft om over een sleutel, die zoek is, te zeuren. Mijn god denk ik dan, in wat voor een circus beland ik als ik erheen ga ? En je gaat toch, ook al is die persoon niet meer precies jouw moeder en toch ook wel. Of die persoon, die huls is in ieder geval op dezelfde dag jarig als jouw moeder. Ik probeer er ongehaast en met zo min mogelijk verwachtingen heen te gaan. Des te minder je verwacht, des te minder het tegenvalt. Als je 100 dingen wilt doen en er lukken er 2 dan valt dat tegen. Als je niets verwacht, dan zijn 2 dingen tot een goed einde brengen een hele opsteker.

Hort
Als we arriveren is mijn moeder de hort op en later zal ze me ongeveer vijftien keer vragen wanneer we afgesproken hebben dat we vandaag zouden komen. Het antwoord is vijftien keer "gisteren". Als ze mijn broer B binnengelaten heeft en hij naar het toilet is vraagt ze aan me "komt B ook ?". Dodelijk serieus. Ze laat hem binnen, hij feliciteert haar, ze loopt naar tafel gaat zitten en is alweer vergeten dat hij er al is. Met andere woorden er zit progressie in en dan niet de goede kant op. We eten samen, we regelen wat papierwerk, we praten. Dat praten, waarvan ik weet dat het zinloos is, zij woont in haar eigen kleine wereld. Haar eigen kleine wereld zit niet op een voor andere mensen logische manier in elkaar. Het is allemaal zinloos, we gaan uiteindelijk samen huiswaarts.

Ritme
Alles heeft een ritme, leuke titel voor een songfestival nummertje. Ik dus ook, veel te laat thuis na een lange rit, te laat naar bed en anders (te zout) eten. 's Nachts speel ik nachtportier voor katmans, ik ben dorstig en drink wat en kan vervolgens niet meer slapen. Lekker dan. 's Ochtends is opstaan moeilijk - na aansporing van hubby G. sleep ik me op karakter richting badcel. Ik probeer weer in mijn ritme te komen.

Geometrie
's Middags nadat ik allerlei papieren opgeruimd heb besluit ik gras te gaan maaien. Ik maai eerst het gras dat het allerlangst is, daarna maai ik figuren in het gras. In mijn hoofd tollen allerlei gedachten rond, dat is altijd zo op de eerste dag nadat ik bij mijn moeder geweest ben. Mijn brein analyseert en denkt en wikt en weegt, gek wordt je ervan. Dus ik maai eerst eens een mooie diagonaal in het gras en dan hier een randje en daar rechtuit en dan langs de struiken. Ik denk terug aan de eerste keer dat ik opa's zitmaaier mocht gebruiken, ik draaide achtjes rond de bomen en lachte als een gek. Opa schudde meewarig zijn hoofd en dacht er het zijne van. Eigenlijk is er niet veel veranderd, al hebben wij geen zitmaaier. Een gazon dat ik op een rare misschien inefficiënte manier maai, maar je moet iets doen om die draaiende grijze brij in je kop tot rust te brengen. Ze noemen het toch niet voor niets een speelgazon ?