Er stond iets in de krant, de heren gingen met elkaar een voorstelling geven. Omdat ik Hans Keuper voor het laatst op een begrafenis gezien had, leek het mij een prima idee om er heen te gaan. Zo'n trieste herinnering mag best aangevuld worden met wat minder trieste. Jolij ken ik eigenlijk alleen van naam, ik weet dat hij in Normaal speelde. Sterker nog, ik heb hem denk ik ook wel met Normaal horen spelen, horen ja want ik kom niet graag druipend van het bier thuis en sta dus min of meer veilig achteraan.
Contact
We zaten redelijk vooraan, veel plaats keuze hadden we niet meer gehad, en keken de heren dus op hun instrumenten. Voordat ze binnen komen vermaken we ons met kijken wie er verder is en met tellen. Aan de ene kant 5 trekzakken, 1 gitaar en 1 vleugel met een brandende kaars erop en niet te vergeten 1 leesbril, aan de andere kant 2 gitaren en een standaard voor een 3e, 2 voetpedalen en een steiger voor Jolij's voet. Een klein tafeltje met een Perzisch kleedje torst een dienblad met karaffen en glazen. Verder 2 caféstoelen met een kussentje erop en 2 muziekstandaards ervoor. Laat ze maar beginnen, wi-j bunt er.
De bard en die ander kan ook zingen
In mijn ogen is Hans Keuper de bard van de achterhoek, gewoon een mening niemand hoeft het met me eens te zijn. Het vertellen van een verhaal om de muziek en de versjes te verbinden spreekt mij aan. Ik had geen verwachtingen, had me niet ingelezen en laat het gewoon over me heenkomen. De 1e nummers, die Jolij zingt vind ik moeilijk te verstaan vooral omdat ik de tekst niet ken en te veel moet raden. Later wordt zijn stem sterker, volgens mij zou hij zich in de kleedkamer in moeten zingen een beetje als een sporter, zodat zijn stemspieren op warmte zijn. Keuper schijnt daar nooit last van te hebben, maar wie weet, heeft hij zich wel ingezongen ?
Having fun
Voor je het weet is het pauze, pauze nu al ? We verlaten de zaal zodra de ergste verdrukking bij de uitgangen weg is. In de prijs van het kaartje zit de garderobe en een pauzedrankje. Het pauzedrankje krijgen ze cadeau, want ik zie me al in de 2e helft langs Keuper en Jolij stommelen op weg naar de damestoiletten. Omdat de andere voorstelling geannuleerd is, is het spookachtig duister in sommige delen van het theater. Niemand waagt zich in de gang naar de andere zaal, maar wij willen de foto's bekijken en gaan onze gang. Nog hoger is ook een portrettengalerij en nog een bar én nog één, klimmen dan maar. Ieder nadeel heb zijn voordeel, nu het zo rustig is kun je die foto's ongestoord bekijken.
2e helft
De 2e helft begint met een jig, ik hoorde zoiets voor het eerst door een Schot spelen op een folklore festival. Zo aanstekelijk en het kan ook altijd sneller. De 2e helft loopt uit, vooral omdat Keuper afgeleid wordt en een extra verhaal kwijt moet. Na de staande ovatie spelen ze er nog eentje om het af te leren. Het wordt afgesloten door Keuper, die overgaat op ABN voor de mensen, die de hele tijd verdwaasd naar het Nedersaksisch hebben zitten luisteren. Je vraagt je af zouden er echt mensen in de zaal hebben gezeten die geen zak van het plat verstaan hebben ?
Laat
Als je Boh Foi Toch of Normaal verwacht, blijf dan thuis. Maar als je de sprekker Keuper kunt waarderen is het een prima voorstelling. Jolij is wat minder bewegelijk en komt daardoor wat minder uit de verf, terwijl hij toch een mooie stem heeft. Ik miste eigenlijk ook een snoeihard gitaarnummer, gewoon lekker ter afwisseling. Het meeste gitaarspel van Jolij kun je onder de noemer gevoelig scharen. Het enige echt harde nummer dat ze speelden was de bohfoitoch-rap, op 2 meter afstand komt dat beter over dan thuis in de cd-speler. Maar het echte genieten is toch de oneindig lijkende voorraad verhalen die de bard op zak heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten